پيدا شود، هرچند اين يقين يا اطمينان از راه دستگاههاي تعيين وقت حاصل شود كه توسط متخصصان مورد وثوق استخراج گرديده است .همچنين اعتماد بر شهادت دو مرد عادل يا شهادت يك خبره كه از گفته او وثوق پيدا شود يا انسان وقت شناس موردوثوق - خواه عادل باشد يا نه - جايز است، ولي اعتماد به شهادت يك مرد عادل غير خبره محل اشكال است .

مساله 695- نابينايان و كساني كه در زندان هستند و قدرت تشخيص وقت را ندارند، بنابراحتياط واجب تا زماني كه يقين به فرا رسيدن وقت پيدا نكنند نبايد مشغول نماز شوند.

مساله 696- اگر انسان به واسطه ابر يا حوادث آسماني ديگر - مانند خورشيد گرفتگي - كه مانع از يقين كردن همه مردم است نتواند در اول وقت نماز به داخل شدن وقت يقين كند، چنانچه گمان داشته باشد وقت داخل شده مي‌تواندمشغول نماز شود، هرچند احتياط در تاخير است و تا ممكن است اين احتياط ترك نشود.

مساله 697- اگر كسي بدون احراز يكي از راههايي كه در مساله «694» بيان شد مشغول نماز شود، نمازش باطل است، مگر اينكه معلوم شود كه همه نماز در وقت واقع شده و قصد قربت نيز داشته است .

مساله 698- اگر كسي با احراز يكي از راههايي كه در مساله «694» گفته شد نماز بخواند و بعد از نماز معلوم شود كه همه نمازش در خارج وقت خوانده شده، نمازش باطل است . و اگر مقداري از آن را داخل وقت خوانده باشدبنابرمشهور صحيح است، ولي خالي از اشكال نمي باشد و بنابراحتياط دوباره آن را بخواند.

مساله 699- اگر با احراز يكي از راههايي كه در مساله «694» گفته شد مشغول نماز شود و در بين نماز بفهمد كه هنوزوقت داخل نشده، نماز او باطل است، و اگر در بين نماز وقت داخل شده باشد بنابرمشهور نماز او صحيح است، ولي خالي از اشكال نمي باشد و بنابراحتياط دوباره آن را بخواند.

مساله 700- اگر يقين كند وقت داخل شده و مشغول نماز شود و در بين نماز شك كند وقت رسيده يا نه، نماز او باطل است، ولي اگر در بين نماز يقين داشته باشد كه وقت شده و شك كند آنچه پيش از آن خوانده در وقت بوده يا نه، بااحتمال توجه به وقت در اول نماز، نمازش صحيح است .

مساله 701- اگر يقين كند كه وقت نماز داخل شده و مشغول نماز شود و بعد از نماز شك كند كه نمازش در وقت خوانده شده يا نه، بنابراحتياط نمازش را دوباره بخواند.