سؤال 377 آيا مي‌توان در عقد لازمي شرط كرد، يكي از دو طرف آنچه به دست آورد طرف ديگر نصف آن را مالك شود؟

جواب : جهل به شرط در عقود مبني بر تغابن [1] مثل بيع، مضر است ولي در عقود مبني بر مسامحه مثل صلح بلكه مثل نكاح، ضاهرا مجهول بودن شرط مضر نيست .

سؤال 378 معمول است قبل از انجام معامله، مشتري، مبلغي را به عنوان بيعانه به فروشنده مي‌دهد به شرط اينكه او جنس را بديگري نفروشد و نيز اگر مشتري از خريد آن منصرف شد حقي در آن مبلغ نداشته باشد. آيا چنين شرطي شرعا صحيح و نافذ مي‌باشد و آيا مالك جنس مي‌تواند آن مبلغ را در صورت انصراف مشتري از خريد آن، تملك نمايد يا نه ؟

جواب : اگر معامله شرعيه واقع شود و تنظيم سند رسمي موكول به وقت ديگر گردد و در ضمن معامله شرط شود كه هر يك از طرفين پشيمان شود با پرداخت مبلغي معيني حق فسخ داشته باشد اين شرط، لازم الوفاء مي‌باشد و گرفتن آن مبلغ براي طرف ديگر مانعي ندارد ولي اگر معامله انجام نگرفته باشد اشكال دارد و احتياط در مصالحه است .

سؤال 379 كسي تمام املاك نسق زراعتي و باغات و غيره خود را به قيمت يكصد و پنجاه هزار تومان به ديگري فروخته است و طرفين در قولنامه قيد كرده اند كه بعد از سه روز هر كدام از طرفين پشيمان شود بايد مبلغ 20 هزار تومان به طرف مقابل پرداخت نمايد بنابراين آيا اين شرط در معامله نافذ است يا نه ؟

جواب : اگر شرط مذكور در ضمن بيع صحيح واقع شده باشد نافذ است .

سؤال 380 شركت بازرگاني به مشتريان با رعايت قانون و مقررات صادرات و واردات جمهوري اسلامي و آيين نامه هاي اجرايي مربوطه معامله شرعي انجام داده و در چهارچوب عقود شرعيه براي مشتريان خود با وجوهات اخذ شده از آنها از خارج كالا خريداري كرده تا پس از ترخيص از گمرك در اختيار آنان قرار دهد، در صورتي كه

---