نمي گويد و سخن او جز وحي نمي باشد"[1] در مواقف حساسي همچون حجة الوداع امت خود را به افرادي ارجاع دهد كه براي مردم ناشناخته و مجمل باشند، به نحوي كه هركسي مطابق سليقه خود از سخن پيامبر تفسير و برداشتي داشته باشد. اگر به تواتر ثابت شد كه پيامبر6 مسأله دوازده خليفه را براي مردم مطرح نموده اند، ديگر قابل قبول نيست كه بگوييم آن حضرت راهي براي شناخت آنها معلوم نكرده است .

ثالثا: از تعبير "خلفائي" و مانند آن كه در روايات زيادي مطرح شده است، مي‌توان استفاده نمود كه تمام صفات و خلقيات خلفا بايد متناسب با پيامبر6 و هدف او باشد; خليفه به معناي جانشين و نايب مي‌باشد و لزوم تناسب و تشابه بين نايب و منوب عنه نزد عقل و عقلا قطعي است . بنابراين خلفاي پيامبر6 بايد در علم و عصمت و ساير خصال نفساني تالي تلو و قائم مقام او باشند; لذا تعبير "خلفائي" به طور قطع نمي تواند بر خلفاي بني اميه و بني عباس و امثالهم منطبق باشد، زيرا گذشته از عدم سنخيت و شباهت علمي و عملي بني اميه و بني عباس با پيامبر6، تعداد آنها نيز با عدد دوازده منطبق نمي شود.

و توهم بعضي كه اگر خلفاي صالح از آنها را - نظير عمر بن عبدالعزيز و مهدي عباسي - منظور پيامبر6 بدانيم به همراه ابوبكر، عمر، عثمان، علي و حسن دوازده خليفه مي‌شوند نيز توهمي باطل است ; زيرا بر فرض صالح بودن آن بعض، لازمه اين كلام قطع شدن رشته خلافت پيامبر6 بعد از زمان امام حسن (ع) تا زمان عمربن

---