اين روايت را مرحوم مجلسي از علل الشرايع از ماجيلويه از عمويش و او از برقي و او از پدرش و او از محمد بن سليمان و او از داود بن نعمان و او از عبدالرحيم قصير از امام باقر(ع) نقل مي‌كند.

"ماجيلويه" موثق است اما عموي او ناشناخته است . مراد از برقي هم "احمد بن محمد بن خالد برقي" است كه در "خلاصه" و "فهرست" و "رجال كشي" گفته شده از افراد ضعيف روايت هاي زيادي نقل مي‌كند و به روايات بي سند اعتماد مي‌نمايد، و ابن غضائري گفته است : اهل قم او را به خاطر كساني كه از آنان روايت نقل كرده است ملامت كرده اند;[1] و "محمد بن سليمان بصري (يا ديلمي)" نيز متهم به غلو مي‌باشد;[3] و "عبدالرحيم قصير"[2] نيز توثيق نشده است .

بنابراين سند روايت ضعيف و غيرقابل اعتماد است، متن روايت نيز مخالف رواياتي است كه حضرت مهدي (عج) را در خلق و صفات و سيره عملي همچون پيامبر اسلام 6 و نيز داراي ويژگي هايي از پيامبراني چون ابراهيم (ع)، يوسف (ع)، ايوب (ع)، موسي (ع) و عيسي (ع) توصيف مي‌نمايد.

پيامبر اسلام 6 به نص قرآن مجيد "رحمة للعالمين" بود; چگونه آخرين خليفه او به جاي رحمت، نقمت براي جهانيان مي‌باشد؟ علاوه بر اين، پيامبر رحمت در اجراي حدود الهي ميان خويشاوندان خود و ساير مسلمانان تفاوتي نمي گذاشت ; و اگر عايشه مستحق حد مي‌بود به طور قطع پيامبر6 از اجراي آن كوتاهي نمي كرد.

---