نام کتاب : موعود اديان نویسنده : منتظري، حسينعلي جلد : 1 صفحه : 172
متواتري كه دلالت دارد حضرت مهدي به كتاب خدا و سنت
پيامبر6 عمل ميكند و خلق و خوي او همانند رسول اكرم 6 سرشار
از رحمت و عطوفت نسبت به بندگان خداست، تعارض و مخالفت كامل
دارد; از جمله :
روايت اول - در بحارالانوار از كتاب يكي از اصحاب - كه معلوم
نيست چه كسي است - با سندي كه توسط حسين بن حمدان به محمد
بن نصير ميرسد و او از عمر بن الفرات و او از محمد بن مفضل و او از
مفضل بن عمر روايتي را نقل كرده است . در اين روايت كه به امام
صادق (ع) نسبت داده شده مطالبي از اين قبيل ذكر شده است :
"حضرت مهدي پس از بيرون آوردن جنازه هاي ابوبكر و
عمر از قبر و به دار آويختن آنها دستور ميدهد آنها را با
آتشي كه از زمين بيرون ميآيد بسوزانند و سپس باد سياهي
ميوزد و خاكستر آنها به دريا ريخته ميشود، و اين كار در
هر روز و شبي هزار مرتبه تكرار ميشود. و نيز تمام گناهان
خلايق از ابتداي عالم تا روز قيام مهدي به حساب ابوبكر و
عمر ميباشد و آنها بايد عذاب همگي را تحمل كنند
و...".[1]
نقل خود اين مطالب بر فرض آنكه سند روايت هم به حسب ظاهر
خوب ميبود، حاكي از كذب و جعلي بودن اين روايت است . اما در
ارتباط با سند آن همان گونه كه بيان شد بحارالانوار آن را از كتاب يكي
از اصحاب كه نامش معلوم نيست نقل كرده و در سند آن محمد بن
نصير از عمر بن الفرات از محمد بن مفضل و او از مفضل بن عمر قرار
دارند.