دليل منطقي نوعي عناد و لجاج با حقيقت است .

مرحوم آيت الله سيد صدرالدين صدر در رابطه با صحت اين روايات نزد اهل سنت مي‌گويند:

3 - اينكه امام حسن عسكري (ع) زنده و غايب است تا زماني كه خداوند مقدر كرده است فرزندي از او در آينده به نام مهدي موعود متولد شود.

بديهي است آنان به اين امر نيز نمي توانند ملتزم شوند; زيرا

اولا: به شهادت قطعي تاريخ امام حسن عسكري (ع) در سال 260 هجري از دنيا رفته اند; ثانيا: اگر اينان بپذيرند كه امام حسن عسكري (ع) زنده است چگونه زنده بودن حضرت مهدي (عج) را استبعاد و انكار مي‌كنند، با اينكه "حكم الامثال فيما يجوز و فيما لايجوز واحد".

4 - اينكه امام حسن عسكري (ع) از دنيا رفته ولي هر وقت خداوند مقدر نمايد زنده شده و سپس داراي فرزندي به نام مهدي مي‌شود. اين امر هرچند ذاتا ممكن است و از قدرت مطلقه خداوند دور نيست و لكن :

اولا: اين همان رجعت است كه نويسنده و همفكرانش منكر آن هستند; و البته بر بطلان رجعت هم دليلي از شرع و عقل وجود ندارد.[2]

---