يافت، مجني عليه مجددا به محضر امام (ع) آمده، تقاضاي قصاص كرد. امام (ع) براي بار دوم نيز دستور فرمود تا جاني قصاص گردد و قسمت بريده از گوش وي دفن شود و فرمود: "انما يكون القصاص من أجل الشين"; قصاص تنها به خاطر زشتي و عيبي است كه بر مجني عليه وارد شده است .[1]

اين قبيل تعليلات كه در احكام جزائي و غيرجزائي فراوان آمده است و نيز ارتكازاتي كه در كنار اين احكام وجود دارد در مقام استنباط احكام، به عنوان قرينه اي متصل نقش مهمي در توسعه و يا تضييق مدلول آيات و روايات دارد، بلكه در مواردي اساسا حكم شرعي حدوثا و بقائا دائرمدار آنها مي‌باشد. البته روش نيل به اهداف و اغراض شارع از اين احكام با توجه به تغيير و تحول روزافزون جوامع در ابعاد مختلف ممكن است متفاوت باشد. براي اينكه روشن شود ادله احكام شرعي نسبت به موقعيتها و تحولات مختلف اطلاق دارد يا نه و اگر اطلاق ندارد حكم متناسب آن موقعيت چيست، هم بايد اين موقعيتها به خوبي بررسي و هم ارتكازات و قرائن و علل بلكه حكمتهاي ارتكازي و يا مذكور در ادله به دقت مورد بررسي قرار گيرد. منتها در مقام استنباط آن احكام و نظر به آن تعليلات و ارتكازات، نبايد از متد لازم، يعني استفاده منطقي و فني از قرآن و تعليمات ارزشمند آن و سنت و حكم قطعي عقل كه منابع تشريعند، خارج شد.

---