در اينجا خداوند به صراحت مي‌فرمايد زني كه طلاق داده شده در دوران عده از خانه بيرون نرود، (و شما هم او را بيرون نكنيد.) مگر آنكه به آشكارا مرتكب كاري زشت شوند، (يعني زناي محصنه كرده يا بكند كه در آن صورت مرد مي‌تواند او را از خانه اش اخراج كند.) و براي اين زن حكم سنگسار قائل نشده و حتي حكم صد ضربه شلاق هم قائل نشده است .

جواب : اولا: در معنا و مقصود از "فاحشه" در آيه اول سوره طلاق اختلاف است، در بعضي روايات از حضرت امام رضا(ع) نقل شده است كه فرمودند: مقصود از فاحشه، سوء خلق و اذيت كردن اهل و بستگان شوهر توسط زن مطلقه است .[1] از حضرت صاحب الامر(عج) نيز روايت شده كه مقصود، عمل مساحقه است نه زنا.[2]

ثانيا: بر فرض اينكه مقصود زنا باشد و طلاق هم رجعي باشد، چون طلاق رجعي مانع از صدق احصان نمي باشد پس زناي مرد و زن در طلاق رجعي، زناي محصن و محصنه مي‌باشد; اما مقصود از استثناء در آيه اين است : زن مطلقه رجعي نبايد از خانه اي كه سكونت داشته خارج شود مگر براي اجراي حد. اين در صورتي است كه زناي محصنه زن از نظر شرعي هم در محكمه به اثبات رسيده باشد; وگرنه اگر فقط براي شوهرش ثابت شده باشد بسا بتوان گفت كه مرد حق دارد او را اخراج كند ولي قطعا حدي بر او جاري نمي شود.

---