[دفن هنگام رجم ]

و اما در رابطه با دفن به هنگام رجم، ظاهر روايات باب مذكور لزوم آن است، و بسياري از فقها نيز به آن فتوا داده اند، هرچند صدوق، سلار و ابن سعيد در كلماتشان ذكري از لزوم دفن نكرده اند. حلبي دركافي و ابن زهره در غنيه نيز دفن را در صورتي لازم دانسته اند كه زناي محصنه با بينه ثابت شود نه با اقرار. شيخ مفيد نيز دفن را مطلقا در مورد مرد زناكار لازم نمي داند.

شهيد ثاني نيز در مسالك قائل به استحباب دفن به هنگام رجم شده است و لزوم آن را موكول به نظر امام كرده و گفته است : پيامبر6 زني را كه نامش جهنيه بود بدون دفن در حفره رجم نمود.[1]

لازم به تذكر است كلمه دفن به دو معنا آمده است : يكي دفن چيزي زير خاك به نحوي كه با خاك پوشانده شود. و ديگري صرف مستور بودن چيزي . در روايات باب فوق اسمي از دفن با خاك برده نشده، بلكه به طور مطلق ذكر شده است . بعيد نيست بتوان گفت به قرينه اينكه در صورت اقرار بايد امكان فرار براي شخص مورد رجم وجود داشته باشد، بايد دفن نصف يا بيشتر بدن او با خاك نباشد، زيرا معمولا كسي كه نصف بدنش در حفره اي زير خاك باشد مخصوصا اگر زن باشد كمتر امكان فرار دارد.

---