شده است اين آيه مربوط است به زنان و مرداني كه در مكه مشهور به زنا بوده و از گناه خود توبه نكرده بودند.

از اين روايات استفاده مي‌شود كه آيه فوق در مقام بيان اين حقيقت است كه ازدواج مؤمن با كسي كه مشهور به زنا مي‌باشد و توبه هم نكرده است امر مذموم و ناپسندي است و زاني و زانيه بايد با كفو خود كه همان زناكار يا مشرك است ازدواج نمايد، و ربطي به محصن و محصنه بودن زاني و زانيه ندارد.

و ثانيا: بر فرض اينكه آيه مربوط به احصان زاني و زانيه باشد و از اين جهت اطلاق داشته باشد معلوم نيست شامل زنايي بشود كه احصان آن نزد حاكم شرع با بينه ثابت شده باشد، بلكه ممكن است مدلول آيه زنايي باشد كه احصان آن هنوز نزد حاكم شرع ثابت نشده باشد، يا با اقرار زاني و زانيه ثابت شده باشد و حاكم شرع حد رجم را عفو كرده باشد. در هر دو صورت مفاد آيه شريفه اين است كه زاني و زانيه با غير كفو خود يا غير مشرك نبايد ازدواج نمايد .

و مراد از (لا تعضلوهن ) در آيه 19 از سوره نساء، نهي از سخت گيري و شدت عمل نسبت به زنان براي بازپس گرفتن قسمتي از مهريه و طلاق دادن آنهاست . و اما در رابطه با استثناء يعني (الا أن يأتين بفاحشة مبينة ) اولا: در مجمع البيان آمده