زناي محصن و محصنه نشده است، با توجه به سابقه حرمت آن در دين يهود، روشن بودن قبح آن براي مردم و عدم شيوع آن در جامعه معاصر نزول قرآن باشد. نظير عدم اشاره به حرمت گوشت سگ در قرآن و تصريح به حرمت گوشت خوك در آن، زيرا خوردن گوشت سگ در آن جامعه رائج نبوده است تا نيازي به تحريم آن در قرآن باشد.

با اين فرض، ذكر آن در قرآن، اولا: با بلاغت قرآن تناسبي نداشت ; و ثانيا: عدم ذكر آن نيز مستلزم وجود نقصي در قرآن نمي باشد، زيرا نقص در جايي است كه ذكر آن لازم باشد.

ممكن است گفته شود: ابقاء حكم رجم كه در بعضي از اديان سابقه بوده است، در اسلام با مفاد آيه 15 سوره نساء: (واللاتي يأتين الفاحشة من نسائكم ...) كه ظاهرا اولين تشريع نسبت به زناي محصنه يا اعم از محصنه و غيرمحصنه است، سازگار نمي باشد، زيرا مفاد آيه اين است كه زنان زناكار بايد تا آخر عمر در خانه حبس شوند. ولي در پاسخ ممكن است گفته شود: حكم رجم تا قبل از نزول سوره نساء - كه در مدينه و بعد از هجرت بوده است - به حسب واقع و تشريع ابقاء شده است، گرچه شرايط اجراي آن در مكه فراهم نبوده است و موقتا تعطيل شده است . مطابق روايتي كه در تفسير صافي ذيل تفسير آيه فوق از امام صادق (ع) نقل كرده است، آن حضرت پس از سؤال از تفسير آيه، فرمودند: اين آيه نسخ شده است . در گذشته چنين بود كه اگر زني زنا مي‌كرد و چهار شاهد بر آن شهادت مي‌دادند، آن زن را در خانه نگاه مي‌داشتند و كسي با او