و ثانيا: روايات وارده از امامان معصوم (ع) كه در ارتباط با موضوع و حكم رجم و شرايط آن مي‌باشد دليل بر اين است كه حكم رجم، مخصوص به قبل از زمان نزول آيه 2 از سوره نور نبوده و منسوخ نشده است . علاوه بر اينكه از منابع فقهي، تفسيري و تاريخي شيعه و سني چنين برمي آيد كه خلفاي پس از پيامبراسلام 6 حتي اميرمؤمنان علي (ع) حكم رجم را اجرا مي‌كرده اند.[1] همان گونه كه در منبع مورد اشاره سابق از مغني ابن قدامه به آن تصريح شده است و شيخ طوسي (ره) نيز در تفسير تبيان ذيل آيه 2 از سوره نور آورده است كه : حسن بصري گفته است : "پيامبراكرم 6 زن شوهرداري را كه زنا كرده بود رجم كرد و عمر مي‌خواست اين حكم را در آخر قرآن بنويسد ولي از ترس اين كه مبادا گمان رود آن جزو قرآن است چنين نكرد." همين مضمون در صحيح بخاري، باب حدود و در مسند احمد، نقل شده است .[2] مطابق نقل ديگر، عمر از پيامبراكرم 6 خواست تا حكم رجم در قرآن جاي بگيرد و آن حضرت قبول نكردند.[3] از اين دو نقل معلوم مي‌شود بعد از اين كه قرآن در زمان پيامبراكرم 6 به شكل مجموعه اي درآمده بود حكم رجم مطرح بوده است وگرنه عمر به فكر نوشتن آن در قرآن نمي افتاد. در رابطه با مطرح بودن حكم رجم و اجراي آن در زمان پيامبراكرم 6

---