بن خالد - كه سابقا ذكر شد - تعبير "يا معشر المسلمين، أخرجوا..." به كار رفته بود. روشن است كه به يك يا دو و يا سه نفر عنوان "معشر" صدق نمي كند.

و در مورد شرايط حاضران بايد توجه داشت كه در آيه شريفه به مؤمن بودن آنان تصريح شده است . البته ممكن است گفته شود "مؤمن" در اينجا در مقابل "كافر" و "منافق" استعمال شده است ; بنابراين صرف مسلمان بودن حاضرين كفايت مي‌كند، هرچند عادل نباشند. مؤيد اين بيان روايت احمدبن محمدبن خالد است كه در آن حضرت امير(ع) به "يا معشر المسلمين" تعبير كرده اند. و نيز در تفسير قمي ذيل آيه فوق آمده است : ابي الجارود از امام باقر(ع) نقل مي‌كند كه در رابطه با جمله (طائفة من المؤمنين ) فرمود: "يجمع لهما الناس اذا جلدوا" كه مؤمنين بر "ناس" تطبيق شده اند.

اما از ظاهر آيه شريفه و نيز روايات وارده مي‌توان استفاده نمود كه حاضرين نبايد از كساني باشند كه خودشان مستحق حد الهي هستند.[1] هرچند سند اكثر اين روايات قابل خدشه است و لذا بسياري از فقها به كراهت آن نظر داده اند; نظير شيخ مفيد در مقنعه،[2] شيخ طوسي در نهايه،[5] ابن براج در مهذب،[4] محقق در شرايع،[3]

---