و بعضي ديگر از فقها همچون شهيد ثاني در حاشيه ارشاد[1] و ابن ادريس در سرائر[2] گفته اند: اقل تعداد طايفه سه نفر هستند; ايشان علاوه بر استناد به دلالت عرفي و شاهد حال، به ذيل آيه نفر استشهاد كرده اند كه مي‌فرمايد: (ليتفقهوا في الدين و لينذروا قومهم اذا رجعوا اليهم لعلهم يحذرون ) كه براي "طايفه" - كه در صدر آيه ذكر شده است - ضمير جمع به كار رفته است و اقل افراد در جمع سه نفر مي‌باشد.

و شيخ در خلاف [3] اقل تعداد افراد در "طايفه" را ده نفر دانسته است . و بعضي نظير علامه در مختلف [5] و شهيد در روضه [4] گفته اند: ميزان نظر عرف است ; يعني هر آنچه به نظر عرف مدلول طايفه باشد.

اهل لغت نيز "طايفه" را به چند معنا بيان كرده اند. راغب مي‌گويد: "طايفه اي از مردم يعني جماعتي از آنان ; و به يك نفر نيز اطلاق مي‌شود."[6] ابن اثير نيز مي‌گويد: "طايفه جماعتي از مردم است و بر يك نفر نيز صدق مي‌كند."[7] نظير همين معنا در مقاييس، لسان العرب، مجمع البحرين، المنجد و المعجم الوسيط ذكر شده است .

---