10 - مناظره مسلمان و بهايي : اين جزوه پرمحتوا و جالب در سال 1370 ه ق در مقابل تبليغات گمراه كننده فرقه ضاله بهايي كه از طرف رژيم سلطنتي تقويت مي‌شد نوشته شده است . البته در آن زمان براي منحرف كردن جهت مبارزه، فرقه ضاله درصدد پاسخ برآمدند كه باز استاد در پاسخ به آنان يك جلد كتاب حدود چهارصد صفحه نگاشتند كه در آن زمان آيت الله العظمي بروجردي به مصالحي چاپ آن را صلاح ندانستند. متن خطي آن كتاب پس از پيروزي انقلاب اسلامي توسط استاد در اختيار حجة الاسلام سيد حميد زيارتي (روحاني) قرار گرفت كه هم اكنون در مركز اسناد انقلاب اسلامي موجود است . 11 - دفترهاي مطالعات سياسي : در يكي از اوراق پرونده ايشان كه مأمور ساواك و نماينده دادستان قم و...در رژيم منحوس پهلوي آن را امضا كرده اند، از جمله اشياي ضبط شده اي كه نام برده اند يكي هم چهار جلد دفتر به خط خود ايشان در زمينه مسائل سياسي معاصر كشورهاي مختلف جهان است كه توسط ساواك ضبط شده است ; و اكنون خبري از سرنوشت آن دفترها در دست نيست . 12 - تاريخ بيست ساله معاصر ايران : ايشان كتابي در تاريخ بيست ساله معاصر ايران (دوران سلطه رضاخان سردار سپه) با عنوان فوق و يا عنوان مشابه نوشته بوده كه توسط ساواك ضبط و به آتش بخاري انداخته مي‌شود، و بدين وسيله قبل از آنكه انتشار يابد به خاكستر تبديل مي‌گردد. 13 - مجموعه خطابه ها، بيانيه ها و پيامها: مجموع سخنراني هايي كه آيت الله العظمي منتظري براي مردم و مسؤولين انجام داده اند و ضبط شده حدود 1500 سخنراني است كه خود گنجينه اي گرانبها به شمار مي‌آيد. هرچند گزيده اي از اين نوع پيامها و خطابه ها به چاپ رسيده است، اما انتظار مي‌رود كه در آينده متن كامل همه اين گنجينه ارزشمند از نوار پياده و به صورت چندين مجلد كتاب مفيد در دسترس مردم قرار گيرد.

4 - ارجاعات امام خميني

شيوه معمول در ميان فقهاي عظيم الشأن اسلام براي استخراج مسائل و استنباط احكام شرعي از منابع اوليه آن بدين صورت است كه شخص فقيه مجموعه ادله شرعي مربوط به يك مسأله را اعم از قرآن، سنت، اجماع و عقل مورد مطالعه و مداقه قرار مي‌دهد و در صورتي كه ادله مربوط به يك مسأله را از هر نظر كافي تشخيص داد، بر آن اساس بدون هيچ ترديد و احتياطي "فتوا" مي‌دهد. اما در صورتي كه ادله و يا دلالت آن را نسبت به اثبات مقصود و مسأله مورد اجتهاد كافي نبيند و ادله قانع كننده ديگري را نيز نتواند پيدا كند، دچار ترديد شده و از "فتوا" دادن خودداري مي‌كند، و هرگز قاطعانه نمي گويد كه مثلا حكم شرعي در فلان