خنيس كه روايت هشتم از روايتهاي همين باب است نيز مشخص شد.

4 - روايت ابي المرهف

ابي المرهف از امام محمد باقر(ع) روايت نموده كه فرمود:

"الغبرة علي من اثارها هلك المحاضير. قلت : جعلت فداك و ماالمحاضير؟ قال : المستعجلون، اما انهم لن يريدوا الا من يعرض لهم، ثم قال : يا ابا المرهف اما انهم لم يريد و كم بمجحفة الاعرض الله (عزوجل ) لهم بشاغل ثم نكت ابوجعفر(ع) في الارض ثم قال : يا ابا المرهف، قلت : لبيك، قال : اتري قوما حبسوا انفسهم علي الله (عز ذكره) لا يجعل الله لهم فرجا؟ بلي، والله ليجعلن الله لهم فرجا.[1]

گرد و غبار به ضرر كسي است كه آن را برانگيخته است، اسبهاي چموش مغرور هلاك مي‌شوند. عرض كردم : فدايت شوم، اسبهاي چموش مغرور چه كساني هستند؟ فرمود: كساني كه عجله مي‌كنند، آنان (مأموران حكومت) كساني را زير نظر گرفته و دستگير مي‌كنند كه در معرض ديد آنها باشند يا با آنان برخورد داشته باشند. آنگاه فرمود: اي ابي المرهف، آنان به شما گزندي نخواهند رساند مگر اينكه خداوند براي آنان گرفتاري و سرگرمي هايي را پديد خواهد آورد، سپس آن حضرت در حال انديشه چشم به زمين دوخت و فرمود: اي ابي المرهف، عرض كردم : بلي، فرمود: آيا ديده اي جمعيتي كه جان خود را وقف راه خدا كرده باشند خداوند براي آنان فرجي قرار نداده باشد؟ بلي به خدا سوگند، خداوند براي آنان راه فرج و گشايشي قرار خواهد داد."

سند و لغات روايت : ابي المرهف (راوي روايت) را مرحوم شيخ طوسي در كتاب رجال خويش از اصحاب امام باقر(ع) به شمار آورده است .[2] اما در كتاب تنقيح المقال، فصل كنيه ها آمده است كه : "من به نام و شرح حال او در كتب رجال حديث دست نيافتم .[3] [شخص مجهول الهويه اي است ].

كلمه "الغبرة" با ضم غين و دو فتحه به معني گرد و غبار است ; و كلمه "المحضار و المحضير" از اسب و غير آن، به معني اسب چموش و سركش است ; و "المجحفة" با ضم ميم و تقدم جيم به معني گزند و آسيب است .

---