خداست ; و اگر دست او يا چيزي از جوارح و اعضاي او را جدا نمايد، بايد مابه التفاوت (ارش) آن را به امام بپردازد."[1]

16 - در روايت صحيحه ابي ولاد از امام صادق (ع) آمده است كه آن حضرت فرمود:

"در ميان اهل ذمه درباره جنايتهايي نظير قتل و جراحت كه مرتكب مي‌شوند، ديه بر عاقله [2] نيست، بلكه از اموال آنان ديه را دريافت مي‌دارند; و اگر مال و دارايي ندارند، موضوع پرداخت ديه به امام مسلمانان بازگشت مي‌نمايد; چرا كه آنان جزيه خود را به او مي‌پردازند، همان گونه كه بنده ماليات خود را به آقايش مي‌پردازد."

آنگاه حضرت فرمود: "و آنان بندگان امام هستند، پس هر يك از آنان اسلام را پذيرفت آزاد مي‌شود." [3]

17 - ابي بصير مي‌گويد: از امام صادق (ع) درباره مردي كه شخصي را از روي عمد كشته آنگاه مبادرت به فرار نموده و امكان دسترسي به وي نيست پرسش نمودم، حضرت فرمود:

"اگر مال و دارايي دارد ديه از اموال او برداشت مي‌شود، و اگر ندارد از نزديكترين خويشان وي - الاقرب فالاقرب - دريافت مي‌دارند، و اگر داراي خويشاوند نيست امام آن را پرداخت مي‌كند; چرا كه خون شخص مسلمان هيچ گاه پايمال نخواهد شد."

در روايت ديگري علاوه بر اين مضمون آمده كه : "اگر بعدا به وي دسترسي پيدا شد والي او را ادب نموده و زنداني مي‌كند."[4]

18 - در روايت مرسله يونس از يكي از آن دو [ امام صادق يا امام باقر(ع) ] نقل شده است كه آن حضرت درباره شخصي كه شخص ديگري را از روي خطا به قتل

---