25 - در صحيحه بريد روايت شده كه گفت : از امام باقر(ع) درباره كلام خداوند سبحان كه مي‌فرمايد: (انما جزاء الذين يحاربون الله و رسوله) همانا جزاي كساني كه با خدا و رسول وي از در جنگ برخاستند، پرسش نمودم، حضرت فرمود:

"اين به نظر امام است، هرگونه كه خواست رفتار مي‌نمايد." عرض كردم اختيار اين مسأله به نظر وي واگذار شده ؟ فرمود: "نه، بلكه متناسب با جنايتش مجازات مي‌شود."[1] 26 - عبدالله بن طلحه از امام صادق (ع) درباره آيه شريفه (انما جزاء الذين يحاربون الله و رسوله) پرسيد كه آيا تبعيد محارب (به عنوان مجازات كه در دنباله آيه ذكر شده) غير از تبعيد سايرين است ؟ نقل مي‌كند كه حضرت فرمود:

"حاكم به اندازه جرمي كه مرتكب شده او را محكوم خواهد كرد، آنگاه تبعيد مي‌كند، سوار كشتي اش نموده آنگاه به دريا انداخته مي‌شود."[2]

و روايتهاي ديگري كه در ارتباط با محارب وارد گرديده است . 27 - عمار ساباطي گويد: از امام صادق (ع) شنيدم كه مي‌فرمود:

"هر مسلماني كه درميان مسلمانان از اسلام مرتد شود... بر امام است كه او را به قتل برساند و تلاش نكند او را توبه دهد."[3] 28 - در صحيحه هشام بن سالم از امام جعفر صادق (ع) آمده است كه از آن حضرت درباره كسي كه رسول خدا6 را دشنام داده است پرسش شد، حضرت فرمود:

"پيش از آنكه قضيه به نزد امام برسد افراد نزديكتر به او به ترتيب او را به قتل برساند."[4] 29 - ترمذي به سند خويش از پيامبراكرم 6 روايت نموده كه فرمود:

"تا مي‌توانيد حدود را از مسلمانان دور نماييد، و اگر راه گريزي هست باز گذاريد; زيرا امام اگر در عفو و گذشت خطا بكند بهتر از آن است كه در عقوبت و

---