شؤون امت اسلامي است .[1] به امارت و حكومت بدين جهت امر گفته شده كه قوام و اساس آن بر"امر" است، فرمان راندن از سويي (حاكم) و فرمانبرداري از سوي ديگر (مردم).

در فرهنگ اسلامي نيز هرجا كلمه "امر" به كار رفته مفهوم امارت و حكومت از آن استفاده شده است، كه به نمونه هايي از آن اشاره مي‌كنيم :

1 - پيامبراكرم 6 فرمود: "هيچ امتي امر (حكومت) خويش را به دست شخصي كه در ميان آن امت از او آگاهتر وجود دارد نمي سپارد، مگر اينكه كار آنان به مذلت و پستي كشيده خواهد شد تا آنكه به آنچه واگذاشته اند بازگردند."[2]

2 - و نيز فرمود: "رستگار و پيروز نخواهد شد جمعيتي كه امر (حكومت) آنان را زني به عهده بگيرد."[3]

3 - اميرالمؤمنين (ع) در نهج البلاغه مي‌فرمايد: "هنگامي كه براي امر (حكومت) قيام كردم، يك طايفه پيمان شكستند و..."[4]

4 - و نيز مي‌فرمايد: "شايد من شنواترين و مطيع ترين شما باشم نسبت به كسي كه امر (حكومت) خود را به او بسپاريد."[5]

5 - و نيز مي‌فرمايد: "همانا سزاوارترين مردم به اين امر (حكومت) كسي است كه قويترين آنها در اجرا و داناترين آنها به حكم خداوند در اين امر باشد."[6]

6 - و نيز مي‌فرمايد: "ولكن من متأسفم از اينكه امر (حكومت) اين امت را افراد گناهكار و سفيه به عهده بگيرند."[7]

7 - امام حسن (ع) در يكي از نامه هايي كه به معاويه مي‌نويسد مي‌فرمايد:

---