تلقي معارف به وسيله وحي و اين كه هركدام از پيامبران همزمان در بخشي از معارف بالاستقلال آن را تلقي كند در مورد پيامبر اسلام 6 فرض معقولي نمي باشد، زيرا با وجود پيامبر اسلام 6 كه صلاحيت و لياقت دريافت كل معارف دين را پيدا كرده است چه نيازي به پيامبر ديگري مي‌باشد كه مثلا در يك بخش از معارف صلاحيت دارد. و صلاحيت و لياقت قراردادي و اعتباري نيست تا گفته شود: با وجود شخص كامل و لايق تلقي تمام بخشهاي دين، تلقي بخشي از دين به ديگري واگذار شود. پس با فرض تعدد پيامبران در يك زمان، راهي جز اين كه يكي مستقل و اصل باشد و ديگران فرع و تابع وجود ندارد و طبعا آن كه اصل است اكمل مي‌باشد.

و سر اين كه در بعضي روايات آمده است : اگر در يك زمان دو امام باشد يكي از آنها ساكت و صامت مي‌باشد،[1] همين است ; يعني در يك زمان دو حجت مستقل صحيح نمي باشد. علاوه بر اين كه در امر هدايت مردم نيز آثار منفي خواهد داشت .

و نيز از همين جهت است كه پيامبراكرم 6 به حضرت امير(ع) فرمود: هر آنچه را من مي‌شنوم تو نيز مي‌شنوي و هر آنچه را من مي‌بينم تو نيز مي‌بيني جز اين كه تو پيامبر نيستي و وزير من هستي .[2]

---