نمايد. معتزله و شيعه جزو اين گروه هستند. هرچند درباره معناي خوبي و بدي نيز اختلاف عميقي بين اين گروه وجود دارد كه از موضوع اين نوشتار خارج است . اما اجمالا براي حسن سه معنا ذكر كرده اند:

1 - آنچه ملايم طبع است .

2 - آنچه صفت كمال است .

3 - آنچه متعلق مدح است .[1]

و فارغ از اين كه مقصود اشاعره از نفس حسن و قبح عقلي و عجز عقل از درك آنها كداميك از معاني مذكور است، يادآور مي‌شويم كه آنچه در اينجا - يعني بحث ضرورت نبوت از راه حكمت خداوند - مناسب است، همان معناي دوم است يعني صفت كمال ; زيرا گفته شد كه مقصود از هدفي كه انسان براي آن خلق شده است، رسيدن او به كمال است و مقصود از كمال، فقط كمال جسماني و مادي نيست، بلكه كمال مادي و معنوي است ; چرا كه انسان مركب از جسم و روح است . و نويسنده مدعي است كه عقل انسان به تنهايي آن را درك مي‌كند و نيازي به وحي ندارد.

از اين رو در پاسخ او متذكر مي‌شويم : درك اين كه چه چيزهايي كمال حقيقي و معنوي است - به اين معنا كه در آخرت براي انسان، كمال و موجب سعادت است - متوقف بر شناخت چند چيز است ;

---