خداوند، به اثبات رسيده است ; از جمله از راه تجرد نفس و درنتيجه بقاي هميشگي آن ; به ضميمه اين كه حقيقت هر نفسي به اعتقادات و ملكات اوست كه صالح يا طالح با نفس باقي بلكه عين نفس هستند. علاوه بر اين كه ادله عقلي ديگري نيز براي اثبات معاد در كتابهاي مربوطه ذكر شده است .[1]

عقل و درك سعادت و شقاوت در آخرت

نويسنده در مطلب دوم خود مي‌گويد:

"ب - فرض كنيم وجود جهان آخرت و زندگي پس از مرگ، با دليل عقلي قابل اثبات باشد; اما مسلم است كه عقل انسان حداكثر مي‌تواند وجود معاد (بدون جزئيات آن) را اثبات كند و اثبات وجود دو نوع زندگي پس از مرگ (يكي در بهشت و ديگري در جهنم) از عهده عقل خارج است و لذا قبل از اثبات وجود بهشت و جهنم و اينكه بعضي از انسانها سر از اولي و بعضي ديگر سر از دومي در مي‌آورند، نمي توان در ادله عقلي ضرورت نبوت سخن از سعادت و شقاوت آخرت گفت ."

در پاسخ اين ترديد مي‌گوييم :

اولا - چنان كه در پاسخ قبلي گفته شد، رتبه بحث ضرورت نبوت بعد از بحث مبدأ و معاد است ; زيرا اساس دليل نبوت، ضرورت

---