را به خود مشغول مي‌سازد تهيه غذا و انداختن سفره هاي پر زرق و برق براي ديگران است .

ارث پشتوانه اي مالي براي بازماندگان :

يكي از امور فطري اين است كه هر كس مالك دسترنج خود مي‌باشد و بر همين اساس اموالي كه از راه حلال و در اثر زحمت و تلاش به دست مي‌آورد متعلق به خود اوست، و تصرف ديگري در اموال او بدون اجازه وي كاري قبيح و نارواست ; بر اين اساس پس از آن كه صاحب مال از دنيا رفت عادلانه ترين راه كه با طبيعت و فطرت انسان سازگار است اين است كه ثروت او به افرادي منتقل شود كه نزديكترين رابطه خويشاوندي را با وي داشته و در واقع هستي آنها ادامه هستي فرد از دست رفته به حساب آيد; و بدين جهت مشاهده مي‌كنيم بسياري از مردم با اين كه از ثروت كافي براي تأمين زندگي خود تا پايان عمر برخوردارند ولي با اين وجود براي تأمين آينده خانواده و فرزندانشان دست از تلاش و كوشش برنمي دارند.

قانون ارث و انتقال تركه شخصي كه از دنيا رفته به فرزندان و نزديكان وي به اشكال مختلف در ميان ملت هاي گذشته وجود داشته و در قوانين برخي اديان مثل يهود نيز از آن اسم برده شده است .[1]

در عصر جاهليت در ميان عرب رسم بر اين بود كه تنها مردان از ارث بهره مند گردند و زنان و كودكان از ارث محروم بودند; آنها تنها بين كساني كه قدرت برداشتن اسلحه و پيكار نمودن را داشتند و از حريم زندگي و اموال مي‌توانستند دفاع كنند ارث را تقسيم مي‌كردند;[2] و بر همين مبنا اگر شخصي كه صاحب زنان و كودكاني متعدد بود از دنيا مي‌رفت در صورت نداشتن پسر بزرگ، همه اموالش به بستگان ديگر گرچه دور هم بودند منتقل مي‌شد.

پس از آن كه اسلام پا به عرصه ظهور گذاشت با اين رسوم ظالمانه به مبارزه

---