همچنين انسان به واسطه وقوع حادثه اي نظير بيماري و فقر و مانند آن نبايد مرگ خود را طلب كند; در حديثي آمده است كه پيامبر6 براي عيادت فردي كه مريض بود به ديدن وي رفت، آن شخص در حضور آن حضرت مرگ خود را طلب نمود، رسول خدا6 فرمودند: "درخواست مرگ مكن، چرا كه تو اگر فرد شايسته و احسان كننده اي هستي به واسطه زنده ماندن كارهاي خير بيشتري مي‌كني، و اگر فرد گناهكاري هستي مي‌تواني در اثر زنده ماندن از خداوند طلب بخشش كرده و خطاهاي خود را جبران نمايي".[1]

در حديث ديگري از آن حضرت نقل شده : "هر يك از شما به واسطه سختي اي كه برايش پيش مي‌آيد طلب مرگ نكند، بلكه به جاي آن بگويد: "خدايا تا زماني كه زندگي براي من خير و صلاح است مرا زنده نگه دار و وقتي كه مرگ براي من خير و صلاح است مرا از دنيا ببر".[2]

حضرت كاظم (ع) به مردي برخورد كرد كه مرگ خود را از خدا طلب مي‌نمود، حضرت به ايشان فرمود: آيا بين تو و خداوند پيوند خويشاوندي وجود دارد كه تو را به واسطه آن در سايه حمايت خويش قرار دهد؟ گفت : خير، حضرت فرمود: آيا تو كارهاي شايسته و نيكي را كه بر گناهان و كارهاي ناپسندت افزون باشد انجام داده اي ؟ گفت : خير، حضرت فرمود: پس تو در حقيقت با طلب مرگ هلاكت و نابودي ابدي خود را آرزو مي‌كني .[3]

دوم : شايسته است انسان به آنچه خداوند متعال براي او مقدر مي‌سازد راضي و خشنود باشد و بر حوادث ناگوار - از قبيل مرگ پدر و مادر و همسر و فرزند و مانند آنها - كه براي او در زندگي پيش مي‌آيد صبر و شكيبايي به خرج داده و از خداوند متعال به واسطه از دست دادن آنها طلب اجر و پاداش نمايد و در هر حال شكرگزار نعمت هاي پروردگار باشد.

---