به "سقط درماني" تعبير مي‌شود، كه در زير به چند نمونه آن اشاره مي‌گردد:

1 - در بيماريهايي چون سرطان كه مادر ناچار از معاجله است و معالجه او به اسقاط جنين منجر مي‌شود.

2 - در بيماريهايي چون بيماريهاي قلبي و كليوي و نيز مسموميت حاملگي كه ادامه حاملگي زن خطر قطعي يا احتمالي برايش در بر دارد.

3 - در بيماريهايي كه اگر حاملگي مادر ادامه پيدا كند جنين مرده يا ناقص الخلقه و معلول به دنيا آمده و يا مبتلا به بيماريهايي از قبيل تالاسمي و... مي‌شود.

براي آگاهي از احكام سقط جنين در موارد گفته شده و نظاير آن به مسائل زير توجه نماييد:

چند مسأله :

(مسأله 1) در موارد غير ضروري سقط كردن جنين به طور كلي حرام است، خواه روح در آن دميده باشد يا نه، جنين از راه مشروع و حلال منعقد شده باشد يا از راه غير مشروع مثل زنا، سقط با رضايت پدر و مادر باشد يا بدون رضايت آنها، سقط توسط پدر و مادر انجام شود يا توسط ديگري ; و در تمام فرضهاي گفته شده ديه جنين بايد پرداخت شود.

(مسأله 2) اگر به تشخيص پزشك متخصص و مورد اعتماد زنده ماندن مادر متوقف باشد بر سقط جنيني كه روح در آن دميده نشده، يا اين كه بقاي آن در رحم موجب نقص عضو يا درد غير قابل تحمل براي مادر باشد و زنده نگاه داشتن جنين در خارج از رحم ميسر نباشد، در اين صورت سقط جنين ذكر شده اشكال ندارد، گرچه بايد ديه آن را بپردازند; ولي اگر در جنين روح دميده شده باشد سقط جايز نيست ; چرا كه با دميده شدن روح، جنين نيز انسان كاملي شده است و فدا كردن انساني براي انسان ديگر جايز نيست، مگر اين كه مادر دچار درد غير قابل تحمل گردد و در ضمن معالجه جنين خودبه خود سقط گردد.

(مسأله 3) در صورتي كه ماندن جنين در رحم مادر موجب تلف شدن مادر و