استفاده از اين امر را منوط به حفظ حقوق خانواده و دوري از پايمال نمودن حقوق همسران و نيز اجراي عدالت ميان همسران نمود.

قرآن كريم پس از اجازه نمودن ازدواج با دو يا سه يا چهار همسر چنين مي‌گويد: (فان خفتم ألا تعدلوا فواحدة )[1] يعني : "اگر مي‌ترسيد كه عدالت را (درباره همسران متعدد) رعايت نكنيد تنها به يك همسر اكتفا نماييد".

عدالت مورد نظر مربوط به امور زندگي از قبيل پرداخت مخارج و همخوابگي و فراهم آوردن وسايل رفاه و آسايش و ساير تعهدات و حقوق خانوادگي است و شامل محبت قلبي و عواطف دروني نمي شود; چرا كه علاقه و محبت قلبي خارج از حيطه قدرت انسان است ; پس محبت و اراده قلبي به يكي از همسران تا وقتي كه موجب از بين رفتن عدالت در رفتار با ساير همسران نگردد مانعي ندارد.

با توجه به آنچه گفته شد چند همسرداري نه تنها از ابتكارات و پيشنهادات اسلام نمي باشد بلكه در جهت محدودسازي آن نيز قوانيني در اسلام به مسلمانان ابلاغ گرديده است .

اگر واقع بينانه به مسأله چند همسرداري مورد نظر اسلام نظر كنيم مي‌يابيم كه چگونه اسلام با اين قانون از حقوق خانواده حمايت نموده و با اجازه نمودن استفاده مشروط از اين امر از روابط نامشروع و معشوقه گري و هوسراني هاي بي حد و مرز كه عاملي براي خشكانيدن اساس خانواده به حساب مي‌آيد جلوگيري نموده است .

ما بايستي مسأله تعدد زوجيت را از زاويه نيازهاي واقعي بشر مورد نقد و بررسي قرار دهيم نه تحت تأثير احساسات و عواطف، توجه به امور زير مي‌تواند تا حدودي نقش چند همسري را در برآوردن پاره اي از نيازها و مشكلات جامعه روشن نمايد:

1 - اگر چه در حالت طبيعي خداوند يك تعادل نسبي بين تعداد زنان و مردان در همه جوامع برقرار نموده است، ولي نمي توان انكار كرد كه در برخي شرايط به واسطه حوادث گوناگون از قبيل جنگ و مانند آن زندگي مردان بيش از زنان در معرض خطر

---