"و زنان ديگر غير از اينها (كه بيان شد) براي شما حلال است كه با اموال خويش آنها را به طريق زناشويي اختيار كنيد نه آن كه زنا نماييد، و از زناني كه بهره مند مي‌شويد واجب است مهرشان را بپردازيد، و گناهي بر شما نسبت به آنچه بعد از تعيين مهريه با يكديگر به توافق مي‌رسيد نيست".[1]

در روايات زيادي كه از پيشوايان دين (ع) رسيده ازدواج موقت مورد تشويق و ترغيب قرار گرفته و به عنوان يكي از سنت هاي پيامبراكرم 6 قلمداد شده و ترك آن مورد توبيخ و مذمت واقع شده است .[2]

در حديثي كه به چندين طريق از حضرت علي (ع) نقل شده آمده است كه اگر از ازدواج موقت توسط برخي خلفا جلوگيري نشده بود هيچ فرد مؤمني تن به زنا نمي داد و تنها افراد شقاوتمند دنبال زنا مي‌رفتند.[3]

اصل مشروعيت ازدواج موقت در زمان پيامبراكرم 6 امري مسلم و قطعي بوده و تعدادي از صحابه در آن زمان ازدواج موقت نموده اند; ولي غالب اهل سنت مي‌گويند كه اين حكم برداشته شده و اين نوع ازدواج تحريم شده است ; رواياتي كه آنها در اين زمينه نقل كرده اند متفاوت است ; برخي از آنها مفادش اين است كه متعه در زمان پيامبراكرم 6 تحريم شده و برخي ديگر بيانگر اين معناست كه خليفه دوم از آن نهي نموده و آن را تحريم كرده است .[4]

به هر حال از نظر ائمه معصومين (ع) ازدواج موقت امري است جايز و مشروع .

ناگفته نماند كه ازدواج موقت تنها با گفتن دو جمله تمام نمي شود; بلكه براي آن در اسلام مقررات خاصي قرار داده شده، و زن در تمام مدت ازدواج فقط بر مردي كه او را به ازدواج درآورده حلال است و پس از پايان مدت ازدواج در صورتي كه زن و مرد آميزش نموده باشند زن نمي تواند بلافاصله شوهر جديد نمايد بلكه بايد عده نگه

---