3 - اقدام عملي ; به اين معنا كه اگر گناهكار بدون زور و اعمال قدرت دست از گناه نمي كشد و يا واجب را به جا نمي آورد، واجب است از قدرت و زور استفاده گردد; ولي اگر اين كار متوقف بر مضروب و مجروح نمودن گناهكار است، خودسرانه نمي توان دست به چنين كاري زد بلكه بايد با اجازه مجتهد جامع الشرايط و وجود همه شرايط انجام گيرد.

چند توصيه :

1 - دعوت به نيكي ها و جلوگيري از بدي ها بايستي به منظور اصلاح فرد و جامعه و از روي دلسوزي و حسن نيت انجام گيرد و از هرگونه انتقام جويي و كينه شخصي به دور باشد.

2 - در انجام اين وظيفه نهايت لطف و محبت و سعه صدر به كار رفته و از بهترين و كارآمدترين شيوه و روش استفاده شود، و از اعمال خشونت و رفتار ناشايست و انجام معصيت و كارهايي كه اثر نامطلوب و معكوس دارد خودداري شود.

3 - در صورتي كه امر و نهي بعضي از افراد سودمند نباشد و احتمال داده شود كه اين كار از عهده برخي ديگر برآمده و امر و نهي آنان اثربخش است دسته دوم در اين زمينه اقدام نمايند.

4 - انجام اين واجب الهي در پاره اي موارد و برخي نابساماني ها از يك فرد ساخته نيست و نيازمند گرد آمدن گروهي از خيرخواهان و تشريك مساعي آنان در اين زمينه است .

5 - عمل به اين وظيفه خالي از سختي ها و مشكلات نيست ; زيرا كه برخي انسانهاي سودجو و سلطه طلب به آساني حق را پذيرا نيستند و چه بسا در مواردي درصدد آزار واذيت افرادي كه امر به معروف و نهي از منكر مي‌كنند برآيند، پس در انجام اين وظيفه بايستي شكيبايي و استقامت به خرج داده و به اندك سختي و مشكلي از ميدان خارج نشد. حضرت لقمان (ع) در نصايح خود به فرزندش چنين مي‌گويد: "پسرم، نماز به پادار