خداوند اراده كرده كه قدرت خود را در مقام ايجاد با همه عظمت و بزرگي آشكار سازد. (4) (و تعبدا لبريته )

(و براي اين كه در مخلوقات روحيه تعبد ايجاد شود.)

وقتي مردم ببينند خدايي هست كه سرچشمه اين همه كمال و لطف و نعمت است، روحيه تعبد در آنها ايجاد خواهد شد; و اين روحيه تعبد و مقام عبوديت، كمال بزرگي براي بندگان خدا محسوب مي‌شود. خداي متعال در قرآن كريم مي‌فرمايد: (و ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون) [1] يعني : "خلق نكردم جن و انس را مگر براي اين كه مرا بپرستند." به خاطر اين كه عبادت و پرستش خدا موجب كمال و ارتقاء درجه بندگان به سوي خدا مي‌باشد، و اين خود يكي از اهداف خلقت است . وقتي در انسان روحيه تعبد پيدا شد، قهرا در مقابل خداوند خاضع شده و از غير او منقطع مي‌گردد. (5) (و اعزازا لدعوته )

(و براي تقويت و تثبيت دعوت خود.)

"اعزاز" به معناي تقويت و تثبيت است . دعوتي كه انبياء و اولياء مي‌كنند و مردم را به طرف خدا مي‌خوانند، بايد دليل داشته باشد و برهان بر آن اقامه شود، و بهترين دليل و برهان همين نظام وجود و جهان آفرينش است و اين كه اين جهان آفريدگاري دارد و همه موجودات

---