حضرت با بيان اين جمله به اسماء مي‌فهماند كه خداوند توطئه و نقشه آنان را خنثي خواهد كرد و نمي گذارد آنها به هدفشان برسند; البته در تفسير قمي اينجا با تفصيل بيشتري آمده است . (ثم قام و تهياء للصلاة ) (سپس حضرت برخاستند و آماده نماز شدند.) (و حضر المسجد و صلي خلف أبي بكر) (و در مسجد حاضر شده و پشت سر ابوبكر نماز خواندند.) (و خالد بن الوليد يصلي بجنبه ، و معه السيف )

(و خالد بن وليد هم در كنار اميرالمؤمنين (ع) به نماز ايستاد، در حالي كه شمشيري همراه او بود.)

ترديد و پشيماني ابوبكر در حال نماز

(فلما جلس أبوبكر في التشهد، ندم علي ما قال و خاف الفتنة و عرف شدة علي (ع) و بأسه )

(پس هنگامي كه ابوبكر براي تشهد نماز نشست، از آنچه گفته بود پشيمان شد و ترسيد فتنه شود و شجاعت و تسليم ناپذيري علي (ع) را يادآور شد.)

ابوبكر در همان حال تشهد با خود گفت : الان ممكن است علي (ع) با شجاعت و سرسختي اي كه دارد بر خالد غالب شود، يا اگر خالد هم بتواند موفق شود، مردم و شيعيان علي (ع) تحريك شوند و بالاخره براي حكومت او فتنه درست شود.