(2) (و قلة مبالاته لحتفه ) (و به خاطر بي باكي و نترسيدن او از مرگ .)

براي اين كه اميرالمؤمنين (ع) يك آدم شجاعي بود و از مرگ واهمه و باكي نداشت . اگر انسان از مرگ بترسد، هيچ گاه نمي تواند جنگ كرده و از حق دفاع كند; اين كه مي‌بينيد اميرالمؤمنين (ع) همه جا در مقابل باطل مي‌ايستاد و با طاغوت مبارزه مي‌كرد، براي اين بود كه از مرگ ابايي نداشت . حضرت علي (ع) در نهج البلاغه مي‌فرمايند: (والله لا بن أبي طالب آنس بالموت من الطفل بثدي أمه) [1] "به خدا قسم، اشتياق و انس پسر ابي طالب به مرگ، بيشتر از انس و اشتياق كودك به پستان مادرش مي‌باشد." (3) (و شدة وطأته ) (و به خاطر صلابت گامهاي او و قاطعانه عمل كردنش .)

"وطاء" به معناي قدم گذاشتن و چيزي را پايمال كردن است ; يعني : آن حضرت با اهل باطل و كفار و منافقين به شدت برخورد مي‌كردند، و در هر زمينه اي كه گام برمي داشتند محكم و قاطعانه عمل مي‌كردند.

اين تعبيرات همه كنايه از صلابت و صراحت و قاطعيت آن حضرت در مسائل ديني و سياسي - چه در هنگام برخورد نظامي با دشمن و چه برخوردهاي سياسي و اجتماعي با افراد و جناحها - مي‌باشد. (4) (و نكال وقعته ) (و به خاطر شدت تاختن او بر دشمن در جنگ .)

---