(مات العمد و وهن العضد) (تكيه گاه از دست رفت و بازو سست شد.)

"عمد" به معناي تكيه گاه است . بعضي گفته اند در عبارت متن "عمد" صحيح است، "عمد" جمع "عمود" و يا "عماد" است و به معناي تكيه گاهها مي‌باشد.[1] "عضد" هم به معناي بازوست و كنايه از وسيله قدرت و توانايي است .

حضرت مي‌خواهند بفرمايند: پدرم تكيه گاه و وسيله قدرت ما بود، پدرم كه از دست رفت توانايي و قدرت ما ضعيف شد. (شكواي الي أبي و عدواي الي ربي ) (شكايتم را به پدرم و عرض حالم را به پروردگارم ارائه مي‌كنم .)

"شكوا" به معناي شكايت بوده و "عدوا" نيز به همين معناست ; نزد كسي كه مي‌روند شكايت مي‌كنند به آن "عدوا" گفته مي‌شود، چون در حقيقت تعديات را پيش او مي‌گويند. (اللهم أنت أشد منهم قوة و حولا) (پروردگارا ! تو از نظر قدرت و نيرو از اينها نيرومندتر و قوي تر هستي .)

---