حضرت در اوايل خطابه از فدك تعبير به "ارث" كردند، ولي در اينجا به عنوان "نحلة" ياد مي‌كنند. همان طور كه در آنجا هم اشاره شد: در حقيقت منظور حضرت از "ارث" ميراث اصطلاحي نبوده است ; چرا كه پيامبر6 در زمان حيات خويش فدك را به حضرت زهرا(س) دادند، و آن حضرت در زماني كه رسول خدا6 در قيد حيات بودند اختيار سرزمين فدك را به عهده داشتند; در حالي كه اگر مراد ارث اصطلاحي بود، بايد پس از رحلت پيامبر6 به دخترشان مي‌رسيد. روي اين اساس به نظر مي‌رسد كه مراد از ارث يك معناي اعمي بوده باشد; يعني : در بعضي چيزها در زمان حيات پدر نيز تعبير به "ارث" مي‌شود، مثلا مي‌گويند: فلاني هوش و استعدادش را از پدرش به ارث برده، يا شجاعت را از جدش به ارث برده ; اين بدان معنا نيست كه پدرش از دنيا رفته باشد و هوش خود را براي فرزند خود به جاي گذاشته باشد، بلكه مقصود اين است كه اين هوش و استعداد يا اين شجاعت از ناحيه پدرش يا از ناحيه جدش بوده است .

"بلغة" به وسيله زندگي معمولي گفته مي‌شود; و مراد از "ابني" امام حسن (ع) و امام حسين (ع) مي‌باشند. البته ممكن است "ابني" باشد كه در اين صورت مراد از آن "جنس" است و قهرا معناي جمع خواهد داشت، يعني : وسيله زندگي بچه هايم .

حضرت مي‌فرمايند: اين ابوبكر دارد فدك را كه بخشش پدرم بوده و وسيله زندگي ساده و معمولي بچه هايم مي‌باشد از من