[1] شهيد آيت الله صدر در كتاب "فدك" خود يادآور شده است كه "ميراث همان ميراث مصطلح است و ضرورتي نيست كه بگوييم حضرت، اول عنوان نحله بودن فدك را مطرح كردند و سپس جنبه ميراث بودن آن را، چنان كه اصحاب چنين گفته اند; بلكه ترتيب طبيعي اين است كه حضرت در آغاز مبارزه سياسي خود با حاكميت، مسأله توارث را كه در اسلام قطعا ثابت است، مطرح كنند تا بلكه حق خود را از اين طريق استيفاء كنند; زيرا ارث شامل فدك و خمس و كل ما ترك پيامبر است، ولي ادعاي نحله فقط شامل فدك مي‌شود; و پس از موفق نشدن در اين مرحله، مسأله نحله بودن فدك را مطرح كنند." (فدك في التاريخ، صفحه 87). از طرفي بايد گفت : فدك كه منطقه يهودي نشين بوده با زور و سلاح فتح نشد، بلكه آن را خود يهوديها به پيامبر6 دادند و از نظر برخي از فقها اين گونه اموال متعلق به شخص پيامبر6 است و مربوط به همه مسلمانان نيست، بنابراين مشمول قانون ارث مي‌شود. و چون زنان پيامبر از عين زمين ارث نمي برند، قهرا وارث عمده اين گونه اموال، حضرت زهرا(س) است . البته مي‌توان گفت "خالصه جات" يعني : اموالي كه با صلح و بدون جنگ به دست پيامبر6 رسيده، مربوط به مقام و حيثيت ولايت و زعامت پيامبر است و بايد بعد از رحلت آن حضرت در اختيار حكومت حقه الهي باشد كه حضرت امير(ع) و اهل بيت عصمت و طهارت (ع) مي‌باشند; و اعتراض حضرت زهرا(س) به حاكميت در مورد فدك، در حقيقت اعتراض به غصب مقام زعامت و امامت است كه فدك بايد در اختيار آن مقام باشد، و ابوبكر نيز با همين استدلال و به صورت مغالطه فدك را تصاحب كرد; زيرا خودش را مصداق حكومت حقه معرفي كرد و مردم را نيز با همين استدلال فريبنده ساكت كرد.