ماده اند، "تلو" يعني : آن كه در كنار مي‌آيد، و به "والي" از آن جهت والي مي‌گويند كه در كنار مردم قرار گرفته و كمبودها را برطرف مي‌كند. اگر هم مي‌بينيد به مولا و عبد - به هر دوي آنها - در اصطلاح و در بعضي روايات "مولا" مي‌گويند، چون آن دو در كنار هم قرار مي‌گيرند و مولا كمبود عبد را برطرف كرده و عبد هم كمبودهاي مولا را برطرف مي‌سازد.

حالا حضرت زكريا(ع) مي‌فرمايد: (فهب لي من لدنك وليا) : "خدايا عنايت كن از جانب خودت به من وليي را كه" (يرثني و يرث من آل يعقوب ) : "از من و از آل يعقوب ارث ببرد."

اين دو آيه اي كه حضرت تلاوت كردند، دلالت دارد بر اين كه انبياء نيز از خود ارث باقي گذارده و قانون ارث آنها را هم شامل مي‌شود; و سه آيه ديگري را كه بعد از اين به عنوان شاهد مي‌آورند، دلالت دارد بر قانون ارث به طور عام و همگاني و اين كه خويشاوندان از يكديگر ارث مي‌برند و هيچ قيد و تخصيصي وجود ندارد.

در حقيقت حضرت مي‌خواهند به وسيله اين آيات، سخن ابوبكر و حديث جعلي او را رد كرده و پرده از دروغ آنان بردارند. (3) (و قال : و أولوا الارحام بعضهم أولي ببعض في كتاب الله ) [1]

(و نيز خداي متعال فرموده است : "و صاحبان رحم [خويشاوندان ] بعضي از آنها نسبت به بعضي ديگر، در كتاب خدا اولي و سزاوارترند".)

اين آيه نيز بر عموم ارث دلالت داشته و حضرت زهرا(س) از عموم آن استفاده كرده اند كه فرقي بين پيامبر اسلام 6 و ديگران نيست و

---