زور نمي رود، اما راهنمايي مؤثر است، لذا بدون اين كه با او مشاجره كنيد كاري كنيد كه دلش جذب شود، و با هدفي كه داري كاري كن تا در اثر تبليغ و تشويق برايش تمايل پيدا شود، و اگر يك رفيق بدي دارد با دليل و برهان به او بفهمان كه عزيزم رفاقت با فلان شخص به ضرر توست، ولي اگر بخواهي در مقابلش سرسختي نشان بدهي او هم عكس العمل نشان مي‌دهد و كنترل بچه از دست خارج مي‌شود، تربيت بايد با تشويق و با دليل و برهان باشد، منتها دليل و برهان دوستانه و با ملاطفت، در سطح فكر خودش، تا اگر رفيق بدي دارد بتوان او را از رفيق بد جدا كرد، يا چنانچه معلم كلاسش فرضا مفسده جو و آدمي است ضد خدا و ضد اخلاق انساني، سعي كنيد بچه را پيش اين معلم نبريد.

توصيه هايي به معلمين

در اين رابطه چون كسي نامه اي به من نوشته بود به معلم هايي كه در دبستانها و دبيرستانها هستند توصيه مي‌كنم ولو اين كه حالا الحمدلله اغلب معلم ها و دبيرها خوبند اما بدانند هر كاري كه انجام مي‌دهند در روحيه بچه اثر مي‌گذارد; مثلا يكي از چيزهايي كه ممكن است در بچه ها اثر بگذارد استعمال دخانيات است، بنابراين معلمين و دبيران سر كلاس سيگار نكشند، براي اين كه همين سيگار كشيدن معلم تلقين به بچه است كه اين كار را بكن، در اين صورت بچه خيال مي‌كند شخصيتش به سيگار كشيدن است، و اگر هم معلم به بچه بگويد تو سيگار نكش و خودش سيگار بكشد اين توصيه در بچه اثر نمي كند، لذا خوب است معلم ها و دبيرها سر كلاس دخانيات استعمال نكنند و مضرات دخانيات و اين جور چيزها را هم براي بچه ها گوشزد كنند، و بدانند كوچكترين عملي كه در كلاس انجام مي‌دهند روي مغز بچه تأثير مي‌گذارد; پس معلم بايد در كلاس روشي به كار برد كه براي بچه ها آموزنده باشد و بچه ها مسلمان و با اخلاق و متدين شوند. پس معلم ها