"و العزيمة بوهنه"

(و آدم تصميم را به سستي و ضعف تصميم فروخت .)

آدم تصميم داشت كه به گفته خدا عمل كند. اهميت انسان به تصميم و اراده اوست . يك وقت انسان در يك كار مهمي تصميم مي‌گيرد بعد زن و بچه انسان و يا رفيق و فرد ديگري چيزي مي‌گويد و انسان زود منصرف مي‌شود، اين دلالت دارد بر اين كه انسان ضعف اراده دارد و قاطع نيست . اهميت مردان بزرگ روزگار به قاطعيت در تصميم آنهاست، انسان قاطع وقتي فهميد اين راه حق است ديگر هيچ كس نمي تواند او را منع يا منحرف كند.

"و استبدل بالجذل وجلا، و بالاعتزاز ندما"

(و آن خوشحالي را كه در بهشت داشت با ترس و وحشت عوض كرد، و به جاي آن عزت و بزرگواري كه داشت پشيماني براي خودش خريد.)

در بعضي نسخه ها "اغترار" آمده، يعني پس از گول خوردن پشيمان شد، ولي اگر "اعتزاز" باشد مناسب تر است، "اعتزاز" به معناي عزت و بزرگواري است .

آدم در بهشت خوشحال بود، وقتي كه از آن گندم خورد به او گفتند از بهشت بيرون برو، پس ترس و وحشت او را گرفت، آن خوشحالي را كه در بهشت داشت با ترس و وحشت عوض كرد. و به جاي آن عزت و بزرگواري كه داشت پشيماني براي خودش خريد; يعني كاري كرد كه دنبالش پشيماني داشت .

اجمالا اين بيان حضرت علي (ع) راجع به خلقت حضرت آدم و سجده ملائكه و تخلف شيطان و فريب خوردن آدم توسط شيطان و بيرون كردن او (آدم) از بهشت بود.