چهل سال و يا صد و بيست سال اين گل خمير شد، و بعضي روايتها چند تا چهل سال ذكر مي‌كنند. مي‌گويند درست كردن كاسه هاي چيني اين طور بوده كه بسا گل آنها را پدر درست مي‌كرده و فرزندش آن را به شكل كاسه در مي‌آورده است .

در روايت است كه اين گل چهل سال عجين شد، بعد چهل سال به صورت صلصال ماند بعد هم چهل سال و... اين مطلب دلالت مي‌كند بر اين كه احتياج به زمان داشته تا اين كه محيط و هوا و باد و شرايط در آن اثر كند. نظير شرايط رحم مادر يا شرايط جوجه كشي . به هرحال رمز "لوقت معدود و امد معلوم" همان مستعد و آماده شدن براي نفخ روح انساني بوده است . ظاهر اين روايات هرچند با يكديگر اختلاف دارند ولي جمع آنها به اين است كه هر مرحله اي چهل سال مانده است تا وارد مرحله ديگري شود. بعضي روايات به يك مرحله اشاره مي‌كنند و بعضي ديگر به چند مرحله . خوب آن موجودي كه با گل درست شد و سالها ماند و در روايت هست كه ملائكة الله به نظر تعجب به آن نگاه مي‌كردند سرانجام :

"ثم نفخ فيها من روحه"

(سپس خداوند از روح خود در او نفخ كرد.)

"فمثلت انسانا"

(پس به پاخاست انساني .)

در تفسير آيه شريفه (و كان الانسان عجولا)[1] روايتي وارد شده است كه دميدن روح در حضرت آدم از سر شروع شد. وقتي كه سر حضرت آدم تا سينه اش روح پيدا كرد خواست بلند شود، مهلت نداد كه در تمام بدنش نفخ روح شود.[2]

---