آنجا دار فانى را وداع گفت جنازه‌اش به قم منتقل و در نزديكى قبر استادش شيخ عبد الكريم حائرى به خاك سپرده شد.

ايشان از صاحبان كمال و معنويت بود و روى اين جهات نفوذ خاصى در منطقه خرم آباد داشت. و فردى بود شجاع و در برابر انحرافات دستگاه طاغوت يك مبارزى سرسخت بود. او همان شخصيت وزين و گرانقدرى است كه در جريان رفراندوم شاه از خرم‌آباد به قم آمد. و پس از گفتگو با علماى بزرگ و مراجع قم راجع به طرح تازه شاه، با خواست و يا صلاحديد آنان به دربار رفته و با شاه ملاقات كرد. و نظريات خيرانديشانه علماى قم را به او رسانيد. و شجاعانه او را از عواقب شوم قانون‌شكنيها و مخالفت با مبانى اسلام برحذر داشت ولى شاه به اعلام خطرهاى مرحوم آيت اللّه كمالوند توجهى نكرد. و ضمن انتقاد از روش مراجع قم گفت: «روحانيون ايران بايد شاه‌دوستى را از علماى اهل تسنن بياموزند كه آنها بعد از انجام هر فريضه به پادشاه خود دعا مى‌كنند ولى علماى ما چه مى‌گويند آيت اللّه كمالوند به شجاعت در پاسخ وى گفت:

«علماى اهل تسنن مأمورين رسمى دولت‌هايشان هستند و دعاكردنشان به پادشاه روى انجام مأموريت است، مانند استانداران و فرمانداران ايران كه دعا و نيايش و مدح و ثناى آنان براى پادشاه روى رسم ادارى است. ولى علماى شيعه در تاريخ هزار ساله خود هيچگاه مأمور حكومتها نبوده و نخواهند بود و بايد حسابها را از هم جدا كرد.»[1]

3- مرحوم حجت الاسلام و المسلمين شيخ احمد يزدى‌

ايشان از شاگردان فاضل و پرتلاش مرحوم آيت اللّه حائرى (قدس سرّه) بود. ولى در همان دوران جوانى از دنيا رفت. ايشان همواره چون پروانه بر گرد استادش مى‌چرخيد و علاقه وافرى به استادش داشت. بطوريكه گويا پدرش از نرسيدن نامه ايشان گله نموده بود» ايشان در جواب نوشته بود: كسالت استاد مانع شده و مرا از همه‌چيز غافل كرده است.»[2]

[1]- بررسى و تحليلى از نهضت امام خمينى، ص 223- 225.

[2]- خورشيد آسمان فقاهت، ص 53.