اين دسته، كه منبرى هستند و يا تدريس مى‌كنند. به هر حال در اين مسأله بايد فكرى كرد آقايان خودشان بايد دريابند و ببينند تكليفى دارند يا نه؟ همين امسال يكى از آقايان را اعزام كرديم به انگلستان، براى دو ماه محرّم و صفر، هر كسى از آنجا آمده تعاريفى و توصيفاتى مى‌گويد كه باعث انبساط خاطر و مرضى خالق يكتا است، مى‌گويند در اين بلاد فرنگ، در همان ناحيه‌اى كه ما روحانى اعزام كرده‌ايم محيطى ايجاد شده است مثل قم، از حيث نماز جماعت، عزادارى، ترويج اسلام، براى بعض حتّى بهتر از قم شده است. معلوم است وقتى مردم آمادگى داشته باشند و زمينه هم مهيّا باشد انتفاع و بهره آن همگانى است و الهى، در همين محل يعنى انگلستان، آن آقا مى‌گويد بيشتر از دو ماه نمى‌مانم، من چكار كنم؟ از طرفى تكليف داريم اشخاص را اعزام كنيم، مردم آنجا استقبال كرده‌اند نه در انگلستان در جاهاى ديگر هم چنين مجامعى تدارك ديده‌ايم منتها كسى كه واجد شرايط اعزام به اين گونه مكانهاست اقلا بايد شش ماه بماند تا مركزيّت آنجا قدرى ثابت بشود، همين آقا مى‌گويد در بلاد فرنگ به علّت اينكه مساجد شيعيان، امام جماعت ندارد، از سنّيها ائمه جماعات براى مساجد شيعيان قرار داده اند، خوب چند نفر گير بياوريد كه آشنا باشند و اداره كنند چنين مجامعى را، ولى وقتى پاى رفتن و ماندن به ميان آمد شانه خالى مى‌كنند. البته آنجاها تبليغ به اين آسانى نيست آنجاها بيشتر مزاحمت ايجاد مى‌كنند چون فرقه‌هاى باطل و منحرف آزادند.

زمان پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم هم چنين بود، اصحاب را مى‌فرستادند به بلاد مختلف، آن صحابه هم كه فورى اجتهاد نگرفته بودند- منتهى در نزد پيامبر- احكام اسلامى را به اندازه‌اى كه مردم را آشنا كنند فراگرفته بودند اينها مى‌رفتند براى مردم معارف و خداشناسى، معاد و نبوّت و امامت و احكام شرعى را ياد مى‌دادند، حالا ما هر كارى مى‌كنيم كسانى بروند اين‌گونه تبليغات بكنند، نداريم. حتما پاسخ مى‌دهيد، خودت برو، من هم همين‌طور.

مرحوم آيت اللّه صدر، خدا رحمتش كند، مى‌گفت فكر اين را مى‌كنم كه اينجا باشم يا بروم لبنان؟ كدام اهمّ است؟ حالا اگر شما صلاح مى‌دانيد و اهمّ است شما بمانيد ما