استعداد و جديت در تحصيل و تقدس و تقوى ايشان را در نظر استاد بحدى بالا برد كه وى را جزء خصيصين و جزء هيئت استفتاء خويش قرار داد. و تصحيح كتاب صلاة خود را به عهده ايشان و حضرت آيت اللّه العظمى اراكى گذارد.

و از جمله عنايات خاصه مرحوم حاج شيخ اين بود كه مرحوم آيت اللّه گلپايگانى فرموده بودند: «با اينكه من درس خارج تدريس مى‌كردم مرحوم حاج شيخ مرا طلب نمودند و فرمودند اين فرزند ما (حضرت آيت اللّه حاج شيخ مرتضى حائرى) مى‌خواهد فرائد بخواند اگر ممكن است خدمت شما باشد، آقا فرمودند من سؤال كردم از مرحوم حاج شيخ آيا درس خصوصى باشد؟ فرمودند نه فقط مورد عنايت خاصه باشد. و ما فرائد را در مسجد امام حسن عسگرى شروع كرديم و عده‌اى از آقايان ديگر هم شركت كردند.»

مرحوم آيت اللّه گلپايگانى فرموده است:

مرحوم آقاى حاج شيخ در اواخر عمر بسيار ناراحتى كشيدند. چون فشارهاى پهلوى زياد شده بود. ايشان در بين راه كه از مدرسه فيضيه به منزل برمى‌گشتند عده‌اى از اهل علم را مشاهده مى‌كردند كه به دست مأمورين افتاده و اينها را مى‌برند تا خلع لباس كنند و از آن طرف گاهى مى‌شنيدند كه عده‌اى از روحانيون بعضى از بلاد در جلسه‌اى كه به دستور پهلوى براى بى‌حجابى منعقده شده شركت كرده‌اند خلاصه در اين ناراحتى‌ها گاهى از منزل ايشان به من يا آقاى حاج ميزا مهدى بروجردى سفارش مى‌شد كه شبها حاج شيخ را تنها نگذاريم كه بسيار ناراحتند و گاهى گريه مى‌كنند. اين خورشيد تابان و شمع انجمن خوبان پس از عمرى تلاش و تحمل مصائب و سختى‌ها در حساسترين مقطع تاريخ تشيّع و ايران عاقبت در اواخر سال 1355 ه ق غروب كرد.