محور دوم:

مسأله عدالت و تقوى.

وارستگى و صيانت نفس و امثال اينها است كه اينها ظهور و بروز داشت. در حضرت آيت اللّه العظمى گلپايگانى و بحق از مصاديق بارز و روشن اين حديث شريف بود كه «من كار من الفقهاء صائنا لنفسه، حافظا لدينه مخالفا لهواه و مطيعا لامر مولاه ...»

در مسأله صيانت نفس، حفظ دين، مخالفت هواى نفس اطاعت از اوامر الهى ايشان شاخص و اسوه بودند. فضايل اخلاقى ايشان در حدى زياد بود كه جزو اسوه‌هاى معروف حوزه‌هاى علميه بودند، كه توصيف فضايل اخلاقى ايشان مى‌تواند حوزات علميه را به طرف خودش جلب و جذب كند، و اقتد اكنند به ايشان در آن فضائل و اخلاقيات عالى و مكارمى كه ايشان داشتند.

محور سوم:

مرجع بايد در مسائل سياسى و اجتماعى حاضر در صحنه باشد و ايشان يكى از مراجع بزرگ عالم اسلام بود كه در مسائل سياسى و مسائل اجتماعى حضور داشت از همان آغاز كه نهضت اسلامى ايران در قصه انجمن‌هاى ايالتى و ولايتى آغاز شد ايشان با حضرت امام همگام و همقدم بودند، و اعلاميه‌هاى بسيار غنى و پرمحتوا و كوبنده‌اى ايشان مى‌دادند. به مناسبتهاى مختلفى در صحنه‌هاى سياسى حضور داشتند و پشتيبانى از حضرت امام مى‌كردند. من خودم يادم مى‌آيد موقعيكه حضرت امام را تبعيد كردند.

ايشان در مجلس كه تدريس حضور پيدا كردند، و مقدارى گريه كردند و اظهار تأثر كردند از اينكه امام رضوان اللّه تعالى عليه از حوزه علميه قم تبعيد شدند. بهر مناسبتى كه مى‌رسيد در مقاطع حساس ايشان آن تكليف الهى خودشان را در مسائل سياسى انجام مى‌دادند. بعد از انقلاب هم همگام و همراه با حضرت امام بودند نسبت به نظام اسلامى بسيار اهتمام داشتند توصيه‌هاى اكيدى نسبت به حفظ نظام داشتند.