«دعاى مستجاب پدر»

پدر بزرگوار حضرت آيت اللّه العظمى گلپايگانى عالمى پاكدل و روشن ضمير صاحب مقام يقين بود اگر ادعا كنم مستجاب الدعوة بوده‌اند گزاف نگفته‌ام چراكه همه شاهد استجابت دعاى وى در پيدايش فرزندش و دعايش در حق وى هستيم. پس از مراسم نامگذارى پدر دست به آسمان بلند كرد و در حق فرزند دعائى نمود و آن را در پشت صحيفه سجاديه در ذيل تاريخ تولد ايشان اين‌چنين نوشت:

«اللهم طوّل عمره، و وسع رزقه، واجعله من العلماء العاملين بفضلك و كرمك يا ارحم الراحمين»

(خدايا عمر فرزندم را طولانى كن و بر وى وسعت روزى مرحمت فرما. و او را از علماء عاملين و با تقوى قرار ده خدايا اين خواسته‌هاى ما را با فضل و بزرگواريت عطا فرما اى رحم‌كننده‌ترين رحم‌كنندگان) كه اين سه دعا در حق فرزندش به استجابت رسيد.

«پدر بزرگوار مرجع شيعه»

چنانچه گذشت والد محترم ايشان مرحوم حجت الاسلام، مروج الاحكام سيد جليل و بزرگوار و عالم نبيل و پرهيزگار سيد محمد باقر موسوى گلپايگانى معروف به امام بود.

اين مرد بزرگ چنان در نزد مردم آن ديار محترم بوده كه حتى بعد از درگذشت او نيز، اعتقاد مردم به وى، به قوّت خود باقى مانده است. و هنوز كه حدود يك قرن از درگذشت وى مى‌گذرد مردم آن نواحى همچنان براى قبر شريف او احترام قائلند و در ميان قبرستان عمومى قبر وى مورد توجه و قبله حاجات حاجتمندان و نيازمندان است.

از خصوصيات اين مرد بزرگ روحيه ظلم‌ستيزى او بود. او در مقابل گناه و فساد شجاعانه ايستادگى مى‌كرد. و از امر به معروف و نهى از منكر كوتاهى نمى‌كرد. در يكى‌