لبش تا ز گفتار خاموش شد

زمانه به داغش سيه‌پوش شد

نه ديد و نه بيند دگر روزگار

چو او راست‌گفتار و پرهيزگار

چو جانش تجلّى‌گه طور گشت‌

همه نور گشت و همه نور گشت‌

ز ما باد بر جان پاكش درود

كه از خاك سوى جنان پر گشود