حضرت آية اللّه گلپايگانى مى‌نويسند: بطورى كه به تواتر شنيده شد تا سال گذشته كسى قدرت نزديك شدن به شبكه‌ها را نداشته و اگر كسى نزديك ميشد شرطه‌ها با شلّاق و چوب محكم او را ميزدند در اين سال كه حضرت آية اللّه گلپايگانى به حج مشرف شدند با مذاكراتى كه با امير مدينه كه از برادران ملك است كرده‌اند رفع سوء تفاهم در مورد بوسيدن شبكه‌ها از ايشان نموده‌اند و با احترامى كه امير براى معظم له قائل بوده دستور خوددارى از سختگيريهاى سابق را داده است.[1]

در جاى ديگر ميخوانيم: معظم له در سال 1385 قمرى مطابق با 1344 شمسى به مكه مشرف شدند و بحمد اللّه در اين مسافرت با جدّيت و طرز رفتار و مذاكرات ايشان مقدار زيادى در زمينه تقريب بين مسلمين پيشرفت شد و در انجام اين آرزوى بزرگ پيوسته كوشش نموده و مى‌نمايند.[2]

از نكات آموزنده اين سفر كه درس بزرگى براى روحانيون حتى براى طبقه مراجع است اين است كه بنابر آنچه نقل شد حضرت آية اللّه العظمى گلپايگانى در منى در خيمه نشسته بودند و هنگامى كه كسى مى‌آمد مسئله‌اى را مى‌پرسيد ايشان نظر خود را كه مى‌فرمودند فتواى چند نفر از معاريف و مشاهير مراجع آن عصر مانند مرحوم آقاى حكيم و امثال ايشان را هم ذكر ميكردند يعنى يك مرجع بزرگتقليد خود را در موضع يك مسئله گو قرار داده بود و به احتمال اينكه سؤال كننده، مقلّد ديگرى باشد اكتفا به ذكر نظر خود ننموده بلكه آراء ديگران را نيز بيان ميكرد.

آرى فوق است بين كسيكه ميخواهد اسلام رونق بگيرد و انديشه دين و اعتقاد جامعه را در سر دارد با كسيكه ميخواهد خود را مطرح كند و در بند دين‌

[1] حج آنطور كه من رفتم ص 44.

[2] گنجينه دانشمندان ج 2 ص 36 و يادداشتهاى خطّى مرحوم آقاى حاج آقا مهدى گلپايگانى.