[پيش درآمد]

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

99 سال پيش، كودكى در گلپايگان (گوگد) بدنيا آمد كه وراثتى كهن و عظمتى ژرف و تعهدى عميق و ايمانى سرشار از عشق الهى و اعتماد عمومى را بر شانه‌هاى ظريف و كوچك خود حمل مى‌كرد. كودكى كه با درخواست پدر و اجابت الهى، به عمرى دراز و سرشار از معنويت و معلوماتى بس سنگين، دست يافت، و از همان كودكى با دنياى درد و سختى آشنايى يافت. هنوز سه ساله بود كه تنهايى را لمس نمود و زندگانى را بدون عنصرى با محبت و پر عطوفت بنام مادر (بانو سيده هاجر) گذراند، اما گويى دست تقدير چنين سرنوشتى را بر وى رقم زده بود، چه، هنوز در التهاب عشق مادر و محبتهاى شبانه روزى او بى‌تابى مى‌كرد كه شاهد به بار نشستن تقدير و سرنوشتى ديگر شد و زانوى غم در آغوش گرفت و لباس ماتم بخود پوشاند و شاهد رفتن مدافع اصيل و بزرگ خود، پدر (سيد محمد باقر امام) شد.

اولين شالوده فكرى وى «گوگد» بود كه روح قهرمان بزرگ آينده را با تعليم و آموزش قرآن طراوت بخشيد، سپس به گلپايگان و از آنجا هم به خوانسار هجرت نمود. در اين سالهاى پردرد و رنج كه حكايت لحظه لحظه آن زمانها، در اين مقال نمى‌گنجد، مى‌تواند چگونه زيستن و بارورى ايشان را فرا روى تشنگان علم و معرفت قرار دهد.

خوانسار نيز نتوانست خلا فكرى عالم عابد ما را پر سازد و گويى گمشده‌اى را جستجو مى‌نمود ... تا اينكه با شتابى دو چندان راهى اراك شد تا محضر پر فيض علماى آن ديار را نيز درك كند. دائما بدنبال نورى مى‌گشت كه خويشتن را با آن مصفا بخشد و در تلالوى كسب علوم و معارف حق سيراب گردد.

روزها، ماهها و سالها گذشت تا اينكه حوزه علميه قم پس از گذرندان دوران سخت و طاقت فرسا و درك حضور فقهايى بزرگ و نامدار كه هركدام سدى در مقابل هجوم فرهنگ بيگانه بودند شاهد تحولى ژرف گرديد و شاگردان مكتب اهل بيت عليهم السّلام بر گرد استادى ديگر زانوى تعليم بر زمين زدند و پروانه‌وار گرد شمع وجودش جمع شدند.

آرى، اين مرد، كسى جز سلاله پيامبر و احيا كننده خط راستين ولايت و قوام بخش انديشه ناب محمدى صلّ اللّه عليه واله و سلّم و تداوم بخش فقه جواهرى، حضرت آيت الله العظمى گلپايگانى قدّس سرّه نبود. راست قامتى كه بيش از ربع قرن به مرجعيت و زعامت حوزه‌ها پرداخت و با استوارى و صلابت، به استقلال حوزه‌ها انديشيد و بدان اصالت بخشيد و نگاهبان و پاسدار ارزشهاى الهى و تداوم دهنده خط خونين شيعه علوى شد.

فقيه نام‌آورى كه از بدعتها و تهمتها، اختناق و فشار حكام طاغوتى نهراسيد و هر لحظه كه احساس خطر مى‌نمود چون كوه مى‌ايستاد و فرزندان و شاگردان خويش را آرامش مى‌داد ...

در اينجا بجاست اشاره‌اى داشته باشيم به گوشه‌اى از پيام مقام معظم رهبرى كه چه زيبا و عميق، حق مطلب را ادا كرده‌اند:

اين شخصيت والاى علمى كهنسال در ميان مراجع عظام تقليد، يكى از موفق‌ترين و سعادتمندترين‌ها بودند.

سى و دو سال مرجع تقليد، حدود هفتاد سال مدرس حوزه علميه قم و حدود هشتاد و پنج سال سرگرم فراگرفتن فقه آل محمد عليهم السّلام بودند.