مى‌پرداختند[1].

از ديگر ويژگى اخلاقى معظم له، زيارت قبور اولياء خدا و اساتيد محترمشان بود، تقيد ايشان به زيارت حضرت فاطمه معصومه عليها السّلام قابل توجه بوده، ايشان معمولا بعد از زيارت و عبادت در بالاى سر مبارك حضرت معصومه عليها السّلام زيارت قبر استادشان آيت اللّه حائرى را انجام مى‌دادند.

زهد و عدم علاقه به دنيا و ظواهر آن ويژگى ديگر ايشان مى‌باشد، وى از آغاز زندگى تا پايان عمر به دنيا و ظواهر آن توجه نداشتند، از ابتداى تحصيل كه از سايه پدر و مادر محروم شده و با يك دنيا فقر و تنگدستى- تا آنجا كه ظروف خود را مى‌فروخته- با كمال شور و علاقه به تحصيلات ادامه داد. و تمام اموال و پولهايى كه در طول ساليان دراز به ايشان مى‌رسيد در مصالح عامه مسلمين صرف مى‌نمود، يكى از اطرافيان معظم له مى‌گفت:

«زمانى نزد ايشان رفتم و ديدم كه مقدار زيادى اسكناس در اطراف تخت اقا و سطل آشغال ريخته شده، مشغول جمع‌آورى آنها شدم ... آقا فرمودند اين پولها در نظر من با آنچه كه در سطل مى‌ريزد تفاوتى ندارد، عمده آنست كه اينها را به اهلش برسانيم و در محل خودش‌

[1]- على كريمى جهرمى، پيشين، ص 198.