امير المؤمنين (عليه السلام) در ضمن حديثى درباره خصوصيات زن چنين مى‌فرمايد:

فانّ المراة ريحانة و ليست بقهرمانة.[1]

«زن همانند گل (لطيف و خوشبو و نازك طبع) است نه همانند قهرمان (خشن و سخت) پس با او مدارا كن و رفتار نيكو نما تا زندگيت با صفا گردد.»

چنانچه داشتن همسر خوب و با ايمان براى مرد از سعادتهاى بزرگ او بحساب آمده زيرا اوست كه مى‌تواند با اخلاق نيكو و برخوردهاى محبت آميز نسبت به شوهر و همچنين تربيت صحيح فرزند بعنوان مادر، رشد و تكامل و نتيجة سعادت دنيا و آخرت شوهر و فرزندان نقش بسزايى داشته باشد، شوهر هم متقابلا بايد از بداخلاقى و بى‌توجهى نسبت به وظايف همسردارى دورى نموده و با خوشرفتارى و حسن خلق و اظهار محبت به همسر خود زندگى آبرومندى را بگذارند.

قال رسول اللّه (صلّى اللّه عليه و آله)

خيركم، خيركم لنسائه و انا خيركم لنسائى‌[2]

پيامبر اكرم (ص) فرمود: «بهترين شما (مردان) كسانى هستيد كه بهترين شوهران براى همسران خود باشيد و من خود چنينم و در رعايت حقوق زنان از تمام شما برترم.»

بنابراين چنانچه گذشت وجود زن اهميّت حياتى براى بشر داشته و در زندگى خانوادگى نقش مهمّى دارد. و اگرچه بحسب طبيعى در اين جريان رياست را مرد بعهده داشته و او بعنوان رئيس خانه بشمار مى‌آيد، ولى حقيقت اين است كه با ضعف كانون مهر و محبت، و تزلزل ركن اصلى در تشكيلات خانواده، رياست چندان نقشى نداشته و رنگ و آبى ندارد.

گذشته از اينكه چه بسيار مرئوسى كه با كارشكنى‌ها و خودسرى‌هاى خود عملا فعاليت‌هاى شخص رئيس را خنثى و بى‌اثر نموده و او را دچار سردرگمى و ورشكستگى بنمايد، همچنان كه مى‌تواند با همكارى و صداقت، جامعه كوچك يا بزرگ را مملوّ از صفا و صميميت بكند.

[1]- وسائل الشعية، ج 14، ص 120 و نهج البلاغه فيض، نامه 31 ص 939.

[2]- وسائل الشيعه، ج 14، ص 122 و من لايحضره الفقيه، ص 458.