(مسأله 464) اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده، بايد فورا از او جدا شود و اگر جدا نشود نيز احتياط مستحب اين است كه كفاره بدهد.

(مسأله 465) اگر مرد با زن حائض زنا كند يا با زن حائض نامحرمى به گمان اين‌كه عيال خودش است جماع نمايد، نيز احتياط مستحب اين است كه كفاره بدهد.

(مسأله 466) كسى كه از روى نادانى يا فراموشى با زن در حال حيض نزديكى كندكفاره ندارد.

(مسأله 467) اگر مرد به اعتقاد اين‌كه زن حائض است با او نزديكى كندو بعدا معلوم شود كه حائض نبوده است كفاره ندارد.

(مسأله 468) طلاق دادن زن در حال حيض، به طورى كه در احكام طلاق گفته مى‌شود باطل است.

(مسأله 469) اگر زن بگويد حائضم يا از حيض پاك شده‌ام، بايد حرف او را قبول كرد.

(مسأله 470) اگر زن در بين نماز حائض شود، نمازش باطل است.

(مسأله 471) اگر زن در بين نماز شك كند كه حائض شده يا نه، نمازش صحيح است ولى اگر بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز حائض شده نمازى كه خوانده باطل است.

(مسأله 472) بعد از آن‌كه زن از خون پاك شد، واجب است براى نماز و عبادتهاى ديگرى كه بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود، غسل كند. و دستور آن مثل غسل جنابت است، و بهتر آنست كه پيش از غسل وضو هم بگيرد.

(مسأله 473) بعد از آن‌كه زن از خون حيض، پاك شد، اگرچه غسل نكرده باشد، طلاق او صحيح است، و شوهرش هم مى‌تواند با او جماع كند و اولى اينست كه جماع پس از شستن فرج باشد، ولى احتياط مستحب آنست كه پيش از غسل از جماع با او خودارى نمايد. اما كارهاى ديگرى كه در وقت حيض بر او حرام بوده مانند توقف در مسجد و مس خط فرآن تا غسل نكند بر او حلال نمى‌شود.

(مسأله 474) اگر آب براى وضو و غسل كافى نباشد و به اندازه‌اى باشد كه بتواند غسل كند بايد غسل كند و بهتر آنست كه بدل از وضو تيمم نمايد، و اگر فقط براى وضو كافى باشد و به اندازه غسل نباشدبايد وضو بگيردو عوض غسل تيمم نمايد. و اگر براى هيچ‌يك از آنها آب ندارد، بايد دو تيمم كند، يكى بدل از غسل و ديگرى بدل از وضو.

(مسأله 475) نمازهاى كه زن در حال حيض نخوانده، قضا ندارد، ولى روزه هاى واجب را كه در حال حيض نگرفته بايد قضا نمايد.

(مسأله 476) هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند يا احتمال دهد كه اگر نماز راتأخير بيندازد حائض مى‌شود، بايد فورا نماز بخواند.

(مسأله 477) اگر زن نماز را تأخير بيندازد و از اول وقت به اندازه خواندن يك نماز با تحصيل طهارت از حدث بگذرد و حائض شود، قضاى آن نماز بر او واجب است، ولى در تند خواندن و كند خواندن و چيزهاى ديگر، بايد ملاحظه حال خود را بكند، مثلا زنى كه مسافر نيست اگر در اول ظهر نماز نخواند، قضاى آن در صورتى واجب مى‌شود كه به مقدار خواندن چهار ركعت نماز با تحصيل طهارت از حدث از اوّل ظهر بگذرد و حائض شود، و براى كسى كه مسافر است گذشتن وقت به مقدار خواندن دو ركعت با تحصيل طهارت كافيست.

(مسأله 478) اگر زن در آخر وقت نماز از خون پاك شود و به اندازه غسل و خواندن يك ركعت نماز يا بيشتر از يك ركعت وقت داشته باشد، بايد نماز را بخواند و اگر نخواند بايد قضاى آن را به جا آورد.

(مسأله 479) اگر زن حائض بعد از پاكى به اندازه غسل وقت ندارد، ولى مى‌تواند با تيمّم نماز را در وقت بخواند، احتياط واجب آنست كه آن نماز را با تيمم بخواند، ولى در صورتى كه نخواند قضا بر او واجب نيست، اما اگر گذشته از تنگى وقت از جهت ديگر تكليفش تيمم است، مثل آن‌كه آب برايش ضرر دارد، بايد تيمم كند و نماز را بخواند و در صورتى كه نخواند لازم است قضا نمايد.

(مسأله 480) اگر زن حائض بعد از پاك شدن شك كند كه براى نماز وقت دارد يا نه، بايد نمازش را بخواند.

(مسأله 481) اگر به خيال اين كه به اندازه تهيه مقدمات نماز و خواندن يك ركعت وقت ندارد نماز نخواند، و بعد بفهمد وقت داشته، بايد قضاى آن نماز را بجا آورد.

(مسأله 482) مستحب است زن حائض در وقت نماز، خود را از خون پاك نمايد و پنبه و دستمال را عوض كند و وضو بگيرد، و اگر نمى‌تواند وضو بگيرد تيمّم نمايد و در جاى نماز رو به قبله بنشيند و مشغول ذكر و دعا و صلوات شود.

(مسأله 483) خواندن و همراه داشتن قرآن و رساندن جايى از بدن را به مابين خطهاى قرآن و نيز خصابكردن بحنا (حنا بستن) و مانند آن، براى حائض مكروه است.

اقسام زنهاى حائض‌

(مسأله 484) زنهاى حائض بر شش قسمند:

«اول» صاحب عادت وقتيه و عدديه، و آن زنى است كه دو ماه پشت سر هم در وقت معيّن خون حيض ببيند و شماره روزهاى حيض او هم در هر دو ماه يك اندازه باشد، مثل آن كه دو ماه پشت سر هم از اوّل ماه تا هفتم خون ببيند.

«دوم» صاحب عادت وقتيه، و آن زنيست كه دو ماه پشت سر هم در وقت معين، خون حيض ببيند ولى شماره روزهاى حيض او در هر دو ماه يك اندازه نباشد، مثلا در دو ماه پشت سر هم از روز اول ماه خون ببيند ولى ماه اول روز هفتم و ماه دوم روز هشتم از خون پاك شود.

«سوم» صاحب عادت عدديه، و آن زنى است كه شماره روزهاى حيض او در دو ماه پشت سر هم به يك اندازه باشد، ولى وقت ديدن آن دو خون يكى نباشد. مثل آن كه ماه اول از پنجم تا دهم و ماه دوم از دوازدهم تا هفدهم خون ببيند.

«چهارم» مضطربه و آن زنى است كه چند ماه خون ديده، ولى عادت معينى پيدا نكرده يا عادتش بهم خورده و عادت تازه‌اى پيدا نكرده است.

«پنجم» مبتدئه و آن زنى استكه دفعه اول خون ديدن او است.

«ششم» ناسيه، و آن زنى است كه عادت خود را فراموش كرده است. و هر كدام اينها احكامى دارند كه در مسائل آينده گفته مى‌شود.

1- صاحب عادت وقتيه و عدديه:

(مسأله 485) زنهايى كه عادت وقتيه و عدديه دارند دو دسته‌اند:

«اول» زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معين، خون حيض ببيند و در وقت معين هم پاك شود، مثلا دو ماه پشت سر هم از روز اول ماه، خون ببيند و روز هفتم پاك شود كه عادت حيض اين زن از اوّل ماه تا هفتم است.

«دوم» زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معين، خون حيض ببيند، و بعد از آنكه سه روز يا بيشتر خون ديد يك روز يا بيشتر پاك شود و دوباره خون ببيند و تمام روزهائى كه خون ديده با روزهائى كه در وسط پاك بوده از ده روز بيشترنشود، و در هر دو ماه همه روزهائى كه خون ديده و در وسط پاك بوده روى هم يك اندازه باشد كه عادت او به اندازه تمام روزهائى است كه خون ديده و در وسط پاك بوده است، و لازم نيست روزهائى كه در وسط پاك بوده در هر دو ماه به يك اندازه باشد، مثلا اگر در ماه اوّل از روز اوّل ماه تا سوّم خون ببيند و سه روز پاك شود و دوباره سه روز خون ببيند و در ماه دوّم بعد از آنكه سه روز خون ديد، كمتر از سه روز يا بيشتر پاك شود و دوباره خون ببيند و روى هم از نه روز شود در اين صورت همه نه روز حيض است و عادت اين زن نه روز روز ميشود.

(مسأله 486) زنى كه عادت وقتيه دارد، اگر در وقت عادت يك يا دو روز جلوترخون ببيند، اگرچه آن خون نشانه‌هاى حيض را نئداشته باشد، بايد باحكامى كه براى زن حائض گفته شد عمل كند. و چنانچه بعد بفهمد حيض نبوده مثل اينكه پيش از سه روز پاك شود بايد عبادتهائى را كه بجا نياوزده قضا نمايد.

(مسأله 487) زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد اگر همه روزهاى عادت و چند روز؟؟؟ نشانه‌هاى حيض پيش از عادت و بعد از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است. و اگر از ده روز بيشتر شود، فقط خونى را كه در روزهاى عادت خود ديده، حيض است و خونى كه پيش از آن و بعد از آن‌