حلال است، اگرچه كارهاى ديگرى را كه براى نماز انجام مى‌داد، مثل عوض كردن پنبه و دستمال انجام نداده باشد، و بعيد نيست كه اين كارها بدون غسل نيز جائز باشد اگرچه احتياط در ترك است.

(مسأله 435) اگر زن در استحاضه كثيره يا متوسطه بخواهد پيش از وقت نماز، آيه‌اى كه سجده واجب دارد بخواند يا مسجد برود، بنابر احتياط مستحب بايد غسل نمايد، و همچنين است اگر شوهرش بخواهد با او نزديكى كند.

(مسأله 436) نماز آيات بر مستحاضه واجب است. و بايد براى نماز آيات وضو بگيرد، و بنابر احتياط پيش از وضو در استحاضه متوسطه و كثيره غسل نيز بنمايد.

(مسأله 437) هرگاه در وقت نماز يوميه نماز آيات بر مستحاضه واجب شود، اگرچه بخواهد هر دو را پشت سر هم بجا آورد، نمى‌تواند هر دو را با يك غسل و وضو بخواند.

(مسأله 438) اگر زن مستحاضه بخواهد نمازى را كه قضاى آن مضيق شده بخواند، بايد براى هر نماز، كارهايى را كه براى نماز ادا بر او واجب است بجا آورد.

(مسأله 439) اگر زن بداند خونى كه از او خارج مى‌شود خون زخم نيست و شرعا حكم حيض و نفاس را ندارد، بايد به دستور استحاضه عمل كند، بلكه اگر شك داشته باشد كه خون استحاضه است يا خونهاى ديگر، چنانچه نشانه آنها را نداشته باشد، بنابر احتياط واجب بايد كارهاى استحاضه را انجام دهد.

حيض‌

حيض خونى است كه غالبا در هر ماه چند روزى از رحم زنها خارج مى‌شود و زن را در موقع ديدن خون حيض، حائض مى‌گويند.

(مسأله 440) خون حيض در بيشتر اوقات، غليظ و گرم و رنگ آن، سياه يا سرخ است و با فشار و كمى سوزش بيرون مى‌آيد.

(مسأله 441) زنهايى كه سيده نيستند، بعد از تمام شدن پنجاه سال يائسه مى‌شوند. بنابر مشهور، و لكن واجب است بر زنهاى غير سيّده. و زنهاى سيده بعد از تمام شدن پنجاه سال تا تمام شدن شصت سال چنانچه با نشانه‌هاى حيض يا در روزهاى عادت خون ببينند احتياط كنند.

(مسأله 442) خونى كه دختر پيش ازتمام شدن نه سال و زن بعد از يائسه شدن مى‌بيند حيض نيست.

(مسأله 443) زن حامله و زنى كه بچه شير مى‌هد، ممكن است حيض ببيند و حكم زن حامه و غير حامله يكسان فقط زن حامله در صورتى كه بعد از گذشتن بيست روز از اول عادتش اگر خونى ببيند كه صفات حيض را دارد لازم است بنابر احتياط بين تروك حائض و اعمال استحاضه جمع نمايد.

(مسأله 444) دخترى كه نمى‌داند نه سالش تمام شده يا نه، اگر خونى ببيند چه داراى نشانه‌هاى حيض باشد چه نباشد حكم به حيض بودن آن نمى‌شود كرد.

(مسأله 445) زنى كه شك دارد يائسه شده يا نه، اگر خونى ببيند و نداند حيض است يا نه، بايد نبا بگذارد كه يائسه نشده است.

(مسأله 446) مدّت حيض كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نمى‌شود و اگر مختصرى هم از سه روز كمتر باشد، حيض نيست.

(مسأله 447) بايد سه روز اول حيض، پشت سر هم باشدپس اگر مثلا دو روز خون ببيند و يك روز پاك شود و دوباره يك روز خون ببيند حيض نيست.

(مسأله 448) ابتداء حيض لازم است خون بيرون بيايد ولى لازم نيست در تمام سه روز خون بيرون بيايد، بلكه اگر در فرج خون باشد كافى است و چنانچه در بين سه روز مختصرى پاك شود به نحوى كه در بين زنها تماما يا بعضا متعارف است باز هم حيض است.

(مسأله 449) لازم نيست شب اول و شب چهارم را خون ببيند، ولى بايد در شب دوم و سوم خون قطع نشود، پس اگر از اول صبح روز اول تا غروب روز سوم پشت سر هم خون بيايد و هيچ قطع نشود، حيض است و همچنين است اگر در وسطهاى روز اول شروع شود و در همان موقع از روز چهارم قطع گردد.

(مسأله 450) اگر سه روز پشت سر هم با نشانه‌هاى حيض يا روزهاى عادت خون ببيند و پاك شود، چنانچه دوباره خونى كه داراى نشانه‌هاى حيض است يا در روزهاى عادت است ببيند و روزهائى كه خون ديده و در وسط پاك بوده روى هم از ده روز بيشتر نشود، روزهائى هم كه در وسط پاك بوده حيض است.

(مسأله 451) اگر خونى ببيند كه از سه روز بيشتر و از ده روز كمتر باشد و نداند خون دمل و زخم است يا خون حيض، نبايد آن را خون حيض قرار دهد.

(مسأله 452) اگر خونى ببيند كه نداند خون زخم است يا حيض، بايد عبادتهاى خود را بجا آورد مگر اين‌كه حالت سابقه اش حيض باشد.

(مسأله 453) اگر خونى ببيند و شك كند كه خون حيض است يا استحاضه چنانچه شرايط حيض را داشته باشد، بايد حيض قرار دهد.

(مسأله 454) اگر خونى ببيند كه نداند خون حيض است يا بكارت بايد خود را وارسى كند، يعنى مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و كمى صبر كند، بعد بيرون آورد پس اگر اطراف آن آلوده باشد، خون بكارت است و اگر به همه آن رسيده، حيض مى‌باشد.

(مسأله 455) اگر كمتر از سه روز خون ببيند و پاك شود و بعد از سه روز خون در عادت يا با نشانه‌هاى حيض ببيند، خون دوم حيض است و خون اول اگرچه در روزهاى عادتش باشد، حيض نيست.

احكام حائض‌

(مسأله 456) چند چيز بر حائض حرام است: «اول» عبادتهائى كه مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمم بجا آورده شود، ولى بجا آوردن عبادتهايى كه وضو و غسل و تيمم براى آنها لازم نيست، مانند، نماز ميّت، مانعى ندارد. «دوم»: تمام چيزهائى كه بر جنب حرام است و در احكام جنابت گفته شد. «سوم»: جماع كردن در فرج، كه هم براى مرد حرام است و هم براى زن، اگرچه به مقدار ختنه‌گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، بلكه احتياط واجب آنست كه مقدار كمتر از ختنه‌گاه را هم داخل نكند و بنابر احتياط لازم وطى زن در دبر چه حائض باشد چه نباشد حرام است.

(مسأله 457) جماع كردن در روزهائى هم كه حيض زن قطعى نيست ولى شرعا بايد براى خود حيض قرار دهد حرام است، پس زنى كه بيشتر از ده روز خون مى‌بيند و بايد به دستورى كه بعدا گفته مى‌شود روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمى‌تواند در آن روزها با او نزديكى نمايد.

(مسأله 458) اگر مرد با زن خود در حال حيض نزديكى كند چه از؟؟؟

باشد چه از دبر لازم است استغفار كند، و احتياط مستحب آنست كه كافره بدهد و كفاره آن بعدا بيان مى‌شود.

(مسأله 459) غير ا زنزديكى كردن با زن حائض ساير استمتاعات مانند بوسيدن و ملاعبه نمودن مانعى ندارد.

(مسأله 460) كفاره نزديك در حال حيض در قسمت اول آن هيجده نحود طلاى سكه‌دار و در قسمت دوم، نه نخود، و در قسمت سوم چهار نخود و نيم است.

مثلا نزى كه شش روز خون حيض مى‌بيند، اگر شوهرش در شب يا روز اول و دوم با او جماع كند، هيجده نخود طلا و در شب يا روز سوم و چهارم نه نخود، و در شب يا روز پنجم و ششم چهار نخود و نيم بدهد.

(مسأله 461) اگر طلاى سكه‌دار ممكن نباشد، قيمت آن را بدهد و اگر قيمت طلا در وقتى كه جماع كرده با وقتى كه همى‌خواهد به فقير بدهد فرق كرده باشد، بايد قيمت وقتى را كه مى‌خواهد به فقير بدهد حساب كند.

(مسأله 462) اگر كسى هم در قسمت اول و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حيض، با زن خود جماع كند، بايد هر سه كفاره را كه روى هم سى و يك نخود و نيم مى‌شود بدهد.

(مسأله 463) اگر با زن حائض چند مرتبه جماع كند بهتر آنست كه براى هر جماع يك كفاره بدهد.